ჩიკაგო – მსოფლიოში პირველი ინტელექტუალური ქალაქი.
ჩიკაგოს მთავრობას სურს, რომ მოირგოს უფროსი ძმის როლი ჯორჯ ორუელის რომანიდან “1984”. ისინი აპირებენ მთელ მეგაპოლისში დააყენონ ასობით ათასი სხვადასხვანაირი გადამცემი, რომლებიც გააკონტროლებენ ქალაქის ცხოვრების ასობით პარამეტრს.
პროექტის ავტორები ახდენენ ცნობილი ფანტასტიკურ ლიტერატურული იდეის – “ნივთების ინტერნეტის” რეალიზაციას – გლობალური ქსელის, რომელიც წვდომის წერტილების და ინფორმაციის გადაცემის სახით იყენებს ათობით ათას ჩვეულებრივ ნივთს, ისეთებსაც კი რომლებიც არიან უცნაურ ადგილებში.
ჩიკაგოს მთავრობა მთლიან ქალაქში აპირებს დააყენოს გადამცემების და კამერების უზარმაზარი რაოდენობა, რომლებიც გაერთიანებულები იქნებიან საერთო ქსელში და წარიმართება მონაცემების გადაცემის ერთი ცენტრიდან. ეს მონაცემები მოახდენენ ასობით სხვადასხვა პარამეტრების თვალთვალს ქალაქის ქუჩებში, ოთახებში და სხვა ინფრასტრუქტურულ ობიექტებში.
საუბარი მიდის საავტომობილო და ადამიანური ტრაფიკის სიმჭიდროვეებზე, ჰაერის გაჭუჭყიანება, ხმაურის დონე, ქარის სიჩქარე, განათება და სხვა უამრავი პარამეტრები.
არის ასევე იდეა, რომ ასეთი გადამცემები ჩამაგრდეს ჩიკაგოს მაცხოვრებლების მობილურ ტელეფონებში, მაგრამ ამ იდეაზე უარის თქმა გახდა საჭირო, რადგან კანონმდებლობა კრძალავს ადამიანის პირად ცხოვრებაში ჩარევას ადამიანის თანხმობის გარეშე.
