ცნობილი ადამიანების ბოლო სიტყვები
ჟანა დარკმა სითბო იგრძნო,
თუმცა მწარედ გაეღიმა,
ცას ახედა, გაიფიქრა:
“წამოვიდეს ნეტავ წვიმა!”
სიმწრისაგან კივის ბრუნო:
“მე ხომ არ მაქვს, მართლა ბედი,
გამიშვით და დედამიწა,
იყოს თუნდაც ოთხკუთხედი.”
პუშკინმა თქვა: “მომატყუეს,
აღარ მჯერა მე ფიცისო.
აბა ბანძი-გოიმია,
თოფის სროლა არ იცისო?!”
ჰოლმსმა ბრძანა: “მე ბრძოლას ვწყვეტ
და სიკვდილთან დავდე ზავი,
იქ დამმარხეთ, სადაც არის
დამარხული ძაღლის თავი.
დი კაბრიომ გაიფიქრა:
“კიდევ მინდა ვნახო მზეო,
მოდი ამ ქალს გადავაგდებ,
მე ავძვრები ფიცარზეო.”
მარატმა თქვა: “წყალი მიყვარს,
აღარ მაწევს გულზე ლოდი,
მანდ ვინ არის? დედა შენ ხარ?
ჩამიხეხე ზურგი მოდი!
ლენინმა თქვა: “რას მამწნილებთ,
რა ხალხი ხართ, სუფთა ზანტი,
ან დამმარხეთ, ან დამმალეთ,
გვამი ვარ თუ ექსპონანტი.”
ჰიტლერმა თქვა: “გეფიცებით,
არ მომიკლავს ჩემით თავი,
ანალგინი მეგონა და
იყო თურმე საწამლავი”
რუსთაველმა ბავშვებს უთხრა:
“ვინც მაგინებს შტერიაო,
ეს პოემა მე სკოლისთვის,
კი არ დამიწერიაო”
და ვინჩმა თქვა: გვირაბში ვარ,
არ ჩამირტყეს არსად ვიზა,
ნეტავ ერთი რას იძიებთ?
კაცი იყო მონა ლიზა…
ვანგამ: “ამ ლექსს რიღასთვის წერ?
გაჩერდი და მიგდე ყური,
დაიწვებით მალე, რადგან
დათბობაა გლობალური…”
რავიცი აბა…კისერიც გიტეხიათ თუ არც გაგეცინებათ :D :D :D :D