შურისძიება…

ამ სამყაროში ბევრი სისასტიკე ხდება..

როდესაც ცას ახედავ,დაინახავ სიწითლეს რომელიც ესე თბილად და ნაზად გიყურებს,გათბობს და გამშვიდებს,,ცხოვრება არ არის მარტივი ,სავსეა ტკივილით,დამცირებით,,, როდესაც უყურებ თვალებში ვერ ხედავ სისასტიკეს რადგან თვალები ისეთი სათნო ჩანს..

მხოლოდ ის იქნება ცოცხალი მკვდრებში,მხოლოდ ის იქნება ნათელი როცა ირგვლივ წყვდიადი გაანათებს,მხოლოდ მასში დაინახავ რაღაც ლამაზ და საოცარს რომელიც თანდათან ნიავს გაყვება,მზეც კი წვავს ზოგჯერ და სითბოს უკან სიძულვილს მალავს,,

შენთვის გაქრება მისი სილამაზე,წყარო წაიღებს როგორც მთვარეს რომელიც ტბაში ჩაიძირა და ნაკვალად მზის სხივების სისხლი მოიტოვა,რომელიც ნელ-ნელა ჩაბნელდა,ზემოდან წყვდიადი გადაიფარა და დაგტოვა თვალებთან,რომლის მოგონებაც ყოველთვის გულს გაგიყინავს და აღარ იქნება ის იმედი რომელშიც უწინ ცოცხალს ხედავდი მკვდრებში,,,

ნიავი დაუბერავს და შენს ირგვლივ ყველაფერი გაქრება,გაქრება თითქოს არც არსებობდა,მოვა სიძულვილი და შურისძიების ცხელი ნიავი რომელიც ყოველ დაბერვაზე გზაზე ყველაფერს დაწვავს რაც არსებობდა…

სიძულვილი და შურისძიება სისხლს გავს მოწამლულს რომელიც ადამიანს ნელ-ნელა ანადგურებს,ანადგურებს შიგნიდან და ნელა,ანადგურებს ცრემლებით და ფიქრებით რომელიც სავსეა სისხლით ტკივილით..

ოდესმე სარკეში ჩაიხედავ მაგრამ დაინახავ სხვას,უცებ გაიაზრებ ნუთუ ეს მე ვარ,შენს თვალებში გამოჩნდება გალაქტიკისა და კომეტების განადგურების,დაწვის და სისხლის ცეცხლი სადაც არავინ არ ჩანს მის გარდა ვინც გული დაგიწვა,ნუთუ შეიძლება სიტყვებით მოკვდე,როგორ შეიძლება შენს თვალებში სხვა დაინახო,როგორ შეგიძლია თVალებში ჩამხედო როცა არ არსებობ..

ოდესმე გაივლის,გაქრება ყველაფერი თითქოს არც არსებობდა,ქარი წაიღებს ტკივილს,ზიზღს და ცა ცისფრად ზედ დაგადნება,..არასდროს ამბობს ადამიანი არასდროს,სიცოცხლე ხომ არ მთავრდება..

ოდესმე ქარი დაიქროლებს,ააშრიალებს პატარა ქოხს სადაც გული ცოცხლობს,მის ირგვლივ ყვავილები ატივტივდებიან და მათი შრიალი ზღვას დაემსგავსება..

გამაცოცხლე ეტყვი შEნს თავს,გამაცოცხლე ეტყვი შენს გულს,გამაცოცხლე ეტყვი ამ მზეს რომელიც მუდამ თან დაგზდევდა,,

ოდესმე დაღამდება,მთვარე ზღვას ფოთოლივით ააშრიალებს და სიჩუმეში მხოლოდ ნამი თუ ჩამოვარდება სადღაც ციდად საიდანაც ყველაფერი იწყება,ოდესმე დაღამდება და ეს სიჩუმე შენს გულში შეაღწევს და ნაზად მოეფერება,ოდესმე დაღამდება და მზის სხივები ნელ-ნელა შეაღწევენ წყვდიადის გულში,ოდესმე დაღამდება მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ არასდროს გათენდება,გათენდება ნაზად სისხლის და ტკივილის ფერებში რომელიც მალევე სითბოში გადავა და ცას შეერევა,,, ოდესმე გათენდება და ისევ ისეთი იქნები როგორც უწინ,,,

წყარო მე..