ჯერ კიდევ ჩვენს წელთაღრიცხვამდე ადამიანმა პურეულობის ცხობა დაიწყო.ძველ ეგვიპტეში აცხობდნენ პურის კვერებს და თაპლის კვერების 30–მდე სახეობას.პური ცხვებიდა ცხელ ქვებზე ნაცარში,ან ღუმელში,მის გახურებულ კედლებზე.მაშინდელი ღუმელები შემორჩენილია დღემდე შუა აზიასა და ამიერკავკასიაში.საფუარით სარგებლობა შემოიღეს ჩვენს წელთაღრიცხვამდე ძველ ეგვიპტეში,ძველ საბერძნეთსა და ძველ რომში,სადაც პური დიდ ფუფუნებად ითვლებოდა.
საინტერესოა,რომ ადამიანები,რომლებმაც პურის გამოცხობა იცოდნენ,იმ დროს დიდი ავტორიტეტით სარგებლობდნენ.ძველ საბერძნეთში მეფუნთუშეებს შეეძლოთ დაეჭირათ ძალიან დიდი თანამდებობა.დამნაშავე,რომელიც მოკლავდა პურის მცხობელს,ისჯებოდა სამჯერ უფრო მკაცრად.
ოდითგანვე დიდი მნიშვნელობა ენიჭება პურის ხარისხს,გემოს,განსაკუთრებით სასარგებლოა რუხი ფერის პური,რომელშიც ბლომად არის ვიტამინები და მინერალური მარილები.
რჩევა: პური არ დაობდება,თუ მას შეინახავთ თავდახურულ ფაიფურის ჭურჭელში,რომლის ფსკერზე გაჭრილი კარტოფილი იქნება.
