ანეგდოტები
ანეგდოტებია და ვისაც არ გაინტერესებთ ნუ ნახავთ ;)
***
შაქრო სოფლის მეურნეობის გამგებელთან მიდის და ეუბნება:
– მინდა ვეტერინარად ვიმუშაო, ცხოველების ენა მესმის!
გამგებელმა ფერმაში მიიყვანა. ამ დროს ძროხამ დაიბღავლა. გამგებელი ეკითხება, რა თქვაო.
– ის ამბობს, რომ მწველავმა 20 ლიტრი რძე მოწველა, მაგრამ 10 ლიტრი მიითვისაო!
შეამოწმეს და მართალი გამოდგა.
გამგებელმა საღორეში წაიყვანა. დედა ღორმა დაიღრუტუნა.
– ღორი ამბობს, რომ 10 გოჭი მოიგო, მომვლელმა კი 5 მიითვისაო.
შეამოწმეს და მართალი გამოდგა.
გზაზე მიდიან, სამუშაო პირობებს ათანხმებენ და ამ დროს იქვე ახლოს მდგარი ვირი დაიყროყინებს.
გამგებელი:
– ყურს ნუ უგდებ, ეს ერთხელ მოხდა და ისიც მაშინ, მთვრალი რომ ვიყავი.
***
მამაკაცი საიუველირო მაღაზიაში შედის. გამყიდველი გოგონა მას მიმართავს:
– ოჰ, რა კარგია, ჩვენთან რომ შემოხვედით, ვალენტინობის დღესთან დაკავშირებით 20 პროცენტიანი ფასდაკლება გვაქვს, უყიდეთ რაიმე საჩუქრად თქვენს გოგონას. აი, ოქროს გულის ფორმის ყელსაბამი. თქვენს გოგონას ძალიან მოეწონება!
– მეგობარი გოგონა არ მყავს, – დამწუხრებული პასუხობს მამაკაცი.
– ეს შეუძლებელია, როგორ, ასეთ წარმოსადეგ, ლამაზ, მაღალ მამაკაცს მეგობარი გოგონა არ ჰყავს?! რატომ?! – კეკლუცად ეკითხება გამყიდველი.
– ცოლი არ მაძლევს უფლებას…
***
ტაქსა გარკვეული ზომის ძაღლია, სიმაღლეში ნახევარი, ხოლო სიგრძეში ძაღლნახევარი.
***
– გახსოვთ, ადრე კაცები ქალების გულისთვის რამდენ სისულელს ჩადიოდნენ, ფანჯრებიდან ძვრებოდნენ, დუელში იბრძოდნენ…
– ჰო, ახლა სადღაა არიან ისეთი ქალები…
***
ორი დაქალი საუბრობს. ერთი მეორეს ეუბნება:
– რაზე ოცნებობ?
– იმაზე ვოცნებობ, რომ ერთ მშვენიერ დღეს შევხვდები ფერიას, რომელიც ასი ათას დოლარს მაჩუქებს!
– მილიონს რატომ არა?
– მილიონი? მილიონი არარეალურია…
***
ერთი მეგობარი მეორეს ეუბნება:
– წარმოგიდგენია, ჩემი ცოლი უკვე მეორე თვეა, საგანგებო დიეტას იცავს, მხოლოდ ბანანებსა და ქოქოსის კაკალს ჭამს.
– კარგი შედეგი აქვს? – ეკითხება მეგობარი.
– თანაც როგორი, უნდა ნახო, როგორ დაძვრება ხეებზე!
***
ლექტორი აშკარად ცდილობს სტუდენტის ჩაჭრას:
– რამდენი არაგველი დაიღუპა საქართველოსთვის ომში?
– სამასი, პატივცემულო.
– გვარებს არ გთხოვთ, მხოლოდ სახელები ჩამომითვალეთ.
***
თეატრში:
– უკაცრავად, თუ შეიძლება, ადექით. თქვენ ჩემს მარაოზე ზიხართ.
– ვაა, მეც არ გამიკვირდა, საჯდომი რატომ მიცივდება–მეთქი?!
***
– ხომ ვერ მეტყვით, რა ღირს თქვენი პომიდორი? – ეკითხებიან კახელს.
– რათ ვერ გეტყვი, ჯოო, განა გემდური?!
***
ავტობუსი სავსეა.
– ძაღლიანო მოქალაქე, – ყვირის მძღოლი, – ძაღლის ფული გადაიხადეთ?
– არა, მაჩუქეს!
***
კოკისპირული წვიმა წამოვიდა. ექსკურსანტები ერთადერთ კარავში შეიკუნჭენ. ვეღარ ეტევიან, იზილებიან ერთმანეთში.
– რა ხოშიანად წვიმს, – ამოიკნავლა ერთმა.
– გიყვარს წვიმა? – ეკითხებიან დანარჩენები.
– კი.
სტაცეს ხელი და გაისროლეს კარვიდან.
***
ლიტერატურის მასწავლებელი:
– ლევანიკო, აი, შენ რომ არჩევანი მოგცენ, ცოცხალ მწერალს შეხვდებოდი თუ გარდაცვლილებს?
– ცოცხალს, მასწ, მკვდრების მეშინია!
***
– აი, – ემუქრება ცოლი ქმარს, – დავწერ ახლა ჩვენს ზეწარზე, რომ არაფერი შეგიძლია და მთელი შენი ძმაკაცობა გაიგებს 24 საათში.
***
ორი ფსიქიატრი ხვდება ერთმანეთს:
– ერთი ავადმყოფი მყავს, თავი ავტომობილი ჰგონია.
– მერე როგორ მკურნალობ?
– რას ჰქვია, ვმკურნალობ, გიჟი კი არ ვარ! სამსახურის შემდეგ სახლში მივყავარ.
***
– რატომ გაწოლილხარ მაგ საფლავზე? – ეკითხება სასაფლაოს დარაჯი კაცს.
– სიდედრი დავმარხე გუშინწინ აქ.
– ასე ძალიან გიყვარდა, ზედ რომ გაწოლილხარ?
– მაგი არაა შენი საქმე!
– მაშინ ადექი.
– იფ, რა კაია! გუშინ ათი წუთით ავდექი და ტუალეტიდან რომ დავბრუნდი, ამომხტარი დამხვდა.
***
– 15 კაცი როგორ გაიტანე? – ეკითხება მოსამართლე კამაზის მძღოლს.
– როგორ, ბატონო მოსამართლევ და დინამოსთან მივდიოდი. სტადიონთან ვიღაც მატრაკვეცა მოხუცი ქალი გადმომიხტა გზაზე. ვიფიქრე, ამას რომ ავაცილო, სტადიონზე შევვარდები, იქ მატჩია–მეთქი და ამდენი ხალხის სიკვდილს იმ მოხუცის სიკვდილი ვამჯობინე.
– კი მაგრამ, 15 კაცი როგორ გაიტანე?
– ხომ გითხარით, მატრაკვეცა იყო–მეთქი. პირდაპირ სტადიონისკენ არ წაცუხცუხდა?!
***
– ექიმო, რა მელოდება? ოპერაცია, ხელის თუ ფეხის ამპუტაცია?
– კაი, ახლა. თავიდანვე თუ გითხარი, მერე აღარ დაგაინტერესებს.
***
ოსი კიბეზე ადის:
– უკაცლავად, ეს მეოლე სალთულია?
– არა, მესამე.
– ხო ველ მეტყვით, მეოლე სალთული სად იქნება?
***
– პირდაპირ არ ვიცი, გავთხოვდე თუ არა. არადა, დაჩოქილები მეხვეწებიან.
– ვინ და ვინ?
– დედაჩემი და მამაჩემი.
***
– ქალბატონო, თქვენს სურათს ხომ ვერ მაჩუქებთ? – ეუბნება ქუთაისელი წვეულებაზე გაცნობილ მანდილოსანს.
– ვაიმე, რად გინდათ? – კეკლუცობს ქალი.
– კანფეტების კოლოფზე მივაკრავ და ბაღნები აღარ მიეკარებიან.
***
გახურებული ჩხუბის შემდეგ ქმარი კარს აღებს და გასვლას აპირებს.
– ლაჩარო! – კივის ცოლი, – ლაჩარო! გარბიხარ, არა?!
– არა, ნაჯახის მოსატანად მივდივარ! – ამშვიდებს ქმარი.
***
ავტობუსი გაჭედილია. მსუქანმა ქალმა უკვე მესამედ დაადგა ფეხზე ფეხი გამხდარ, მელოტ კაცს.
– მოეჭიდეთ რამეს ბოლოს და ბოლოს, ქალბატონო! – მოთმინებიდან გამოვიდა კაცი.
– გაქვს რამე მაგნაირი? – უბღვერს ქალი.
***
კომპიუტერების მაღაზიაში ტელეფონი რეკავს:
– მე თქვენთან შავ–თეთრი პრინტერი შევიძინე, მაგრამ გაფუჭებული აღმოჩნდა.
– რა სჭირს?
– თეთრ ფერად არ ბეჭდავს.
***
ბიზნესმენი შვილს ეკითხება:
– როგორაა შენი სწავლის საქმე სკოლაში?
– ხოშიანად, მამი, მეხუთე კლასიდან კონტრაქტი კიდევ ერთი წლით გამიგრძელეს.
***
– შენ გიჟი ხარ? – ეკითხება ერთი გიჟი მეორეს.
– არა.
– აბა, შევამოწმოთ. ჩაის რომელი ხელით ურევ?
– მარჯვენათი.
– აი, ხომ ხედავ, ყველა ნორმალური ადამიანი კოვზით ურევს.
***
– უკაცრავად, ხომ ვერ მეტყვით, სადაა ამ ქუჩის მოპირდაპირე მხარე?
– იქით, – უჩვენებს ქუჩის მეორე მხარეს მოპასუხე.
– საოცარია… იქით მხარეს კი აქეთ მომასწავლეს.
***
– ექიმო, ნახევრად ყრუ ვარ.
– კარგი, ახლა მე ვიტყვი სიტყვას და შენ გაიმეორე.
– თქვი.
– რვა. გაიმეორე!
– ოთხი.
***
– პარიზში მივდივარ სამოგზაუროდ თვითმფრინავით, – ეუბნება დაქალი დაქალს.
– უი, ქაა, არ გეშინია, რო ჩამოვარდეს?!
– კარგი, რა, რა ჩამორჩენილი ხარ! ერთი ათჯერ მაინც მიმგზავრია თვითმფრინავით, მაგრამ არ მახსოვს, ერთხელ მაინც ჩამოვარდნილიყოს.
***
– აუ, იცი, რა გოგო გევიცანი?! მაგარი ემოციურია. ვაკოცებ თუ არა, გონებას კარგავს.
– გამაცანი, რაა!
– არ გამოვა, სიმონ. გუშინ სამჯერ ვაკოცე და კომაშია.
***
ცნობილ მსახიობს ჟურნალისტი ეკითხება:
– თქვენს შვილზე რას გვეტყვით, ბავშვობაში სცემდით?
– ბავშვობაში საერთოდ არ ვიცნობდი, კაი ოცი წლით ვარ მასზე უფროსი.
***
ცოლი ჩასუქებულ ქმარს:
– გეყოფა სულ მაცივარში ყურება!
– მაშინ, თუ არ გეზარება, ტელევიზორი გამოაღე, ცივი ლუდი იქნება შიგ.
***
ცოლი მოულოდნელად დაბრუნდა, ქმარი სექსითაა გართული.
– ვინაა ეს ბოზი ქალი?! – კივის ცოლი.
– შენ რომ გგონია, ისე არაა. ეს კაცია, კაცი! – ამშვიდებს ქმარი.
***
ქმარი სახლში ბრუნდება და მაგიდაზე ცოლის წერილი ხვდება:
“მე ფსიქიატრთან წავედი სეანსზე, სადილი სარეცხ მანქანაშია”.
***
– ალო, როგორ ხარ, ჯიგარ?
– კარგად, კარგად!
– უკაცრავად, სხვაგან მოვხვდი… იმას კიბო აქვს.
***
– ძვირფასო, ხვალიდან ძვირადღირებულ ბინაში ვიცხოვრებთ.
– ვაა, ახალ ბინაში გადავდივართ?!
– არა, ბინის ქირა გაზარდეს.
***
ცოლი: იფ, რა კარგია! არაყი გაუძვირებიათ. ახლა კი მოუკლებ სმას, ვაჟბატონო!
ქმარი: მე კი მგონია, რომ შენ მოუკლებ ჭამას.