ბავშვობაში ყველა გოგონას უყვარს სათამაშოები, განსაკუთრებით კი თოჯინები. ბევრ პატარას რომ ჰკითხოთ,მისი საყვარელი თამაში დედაშვილობანაა. თოჯინას ისე უვლიან,როგორც ცოცხალ,პატარა ბავშვს, აძინებენ, აჭმევენ, ბანენ, დაყავთ სასეირნოდ და ა.შ. ეს ყველაფერი ნორმალური და მისასალმებელიც კია, რადგან ბავშვი პატარაობიდანვე ეჩვევა სხვის მიმართ მზრუნველობას, გამოიმუშავებს საჭირო უნარ-ჩვევებს, მაგრამ რა ხდება,როდესაც პატარების მაგივრად თოჯინასთან უფროს ადამიანს ვხედავთ. როცა ისინიც ისე ეპყრობიან სათამაშოს,როგორც ბავშვები, ისინიც აძინებენ, ისინიც საფენებს უცვლიან, დაატარებენ გარეთ… რეაქცია სხვადასხვანაირია, ზოგიერთი ასეთ ქალებს გიჟებად ნათლავს, ზოგი ცდილობს გამართლება მოუძებნოს, ასეა თუ ისე, სჯობს საკუთარი თვალით ვიხილოთ,როგორია ხელოვნური ,,რეალისტური” თოჯინა და ვინ არიან მომხმარებლები.
,,ხელოვნურ ბავშვების” ბიზნესმა უკვე შეიძლება ითქვას ფეხი კარგად მოიკიდა საზღვარგარეთ, შეგიძლიათ თავისუფლად შეიძინოთ ინტერნეტ მაღაზიებშიც, მაგალითად იბეიში. მომხმარებლებიც საკმარისად ჰყავს და ამ სიტუაციამ ასახვა ერთ-ერთ დოკუმენტურ ფილმშიც ჰპოვა, რომელსაც თქვენ აქ იხილავთ.
,,ხელოვნური ბავშვები” სხვადასხვა ტექნოლოგიით მზადდება, ბევრი სხვათაშორის სუნთქვის იმიტაციასაც კი აკეთებს, ზოგი ტირის, ზოგი ჭამს და ა.შ.
ხაიმე ითონი, 30 წლის – 4 შვილის მარტოხელა დედა, იგი თოჯინების ბიზნესითაა დაკავებული, ყველაფერს თავად ამზადებს, ფიქრობს,რომ ეს საკმაოდ შრომატევადი საქმეა, მიუხედავად ამისა, უყვარს რასაც აკეთებს. თუმცა თავდაპირველად მათი გაყიდვა ნამდვილად გაუჭირდა, იტირა კიდეც,როცა მისი ნამუშევრები წაიყვანეს, მაგრამ ბიზნესი სხვა რამეს მოითხოვდა, ასე რომ შეგუება ამჯობინა. იმის შემდეგ მის ხელში მრავალმა ,,ახალშობილმა” გაიარა. ხაიმე ხშირად დადის გარეთ და ხალხს ბავშვის ყიდვას თავაზობს, პასუხად მათ გაოცებულ სახეებს აწყდება, თავდაპირველად ჰგონიათ რომ ახალგაზრდა ქალი უბრალოდ ხუმრობს, შემდეგ კი მშვენიერი ნამუშევრით ინტერესდებიან და ეფერებიან კიდეც. ხაიმე კლიენტებს არ ეკითხება,თუ რისთვის ყიდულობენ თოჯინას.
არჩევანი მართლაც რომ დიდია, ხაიმეს მრავალნაირი თოჯინის დამზადება შეუძლია კლიენტის სურვილის გათვალისწინებით. შეუძლია სურათის საშუალებით დაამზადოს ,,ვინმეს” ასლი. ამ შეთავაზებით კლიენტებს ადვილად ხიბლავს.
მისი მოღვაწეობა ასე დაიწყო, ერთხელაც შვილისთვის თოჯინას ეძებდა იბეიში, მაშინ წააწყდა ასეთ სათამაშოს, იგი იმდენად რეალისტურად გამოიყურებოდა,რომ ქალი გაოცდა და ეგონა ვიღაც ნამდვილ ბავშვს ყიდდა, შემდეგ მოიძია ინფორმაცია და გადაწყვიტა ერთი შეეძინა. როდესაც შეკვეთა მოუტანეს, იმედგაცრუებული დარჩა, თოჯინა სულაც არ გამოიყურებოდა ისე კარგად,როგორც ფოტოზე, ასე რომ გადაწყვიტა საღებავები ეყიდა და თავად დაემუშავებინა ,,პროდუქტი”. ასეც მოიქცა და შესანიშნავი შედეგი მიიღო, იმის მერე დაიწყო უფრო და უფრო დახვეწა და დღესდღეობით თვითონვე უშვებს ნაწარმს.
სიუ სმიტი – მას ცხრა შვილი ჰყავს, მაგრამ ცხრავე ხელოვნური.. ამაზე არც წუხს, არ იფიქროთ ქალური პრობლემები აქვს და ბავშვის გაჩენა არ შეუძლიაო, სულაც არა, უბრალოდ ფიქრობს,რომ ნამდვილი შვილის გაჩენის შემთხვევაში ყველაფერი ისე კოხტად და ლამაზად აღარ იქნებოდა,როგორც ახლაა. სიუს არ სურს ჭუჭყიანი საფენების ცვლა და ბავშვის ჭყავილის მოსმენა. იგი უკვე 45 წლისაა, და დაახლოებით 25 000 ფუნტი აქვს დახარჯული თოჯინების ყიდვასა და მათ მოვლა-პატრონობაში. ზოგიერთი თოჯინა სუნთქავს, ზოგი ტირის, ზოგს შიგნით გულის ფეთქვის ეფექტისთვის სპეციალური დანადგარი აქვს ჩამონტაჟებული, ზოგს კი სითბური ხელსაწყოები,რომელიც სხეულს გარკვეულ ტემპერატურას ანიჭებს, ამ ყველაფრის წყალობით კი მართლაც ძნელია ერთი შეხედვით გამოიცნო ხელოვნურია თუ არა ,,ბავშვი”.
სუე აცხადებს,რომ იგი სულაც არ ცხოვრობს ილუზიებში, არც ის ჰგონია,რომ თოჯინები რეალური შვილები არიან, უბრალოდ რადგანაც ბავშვი არ ჰყავს,თოჯინებს იყენებს იმისთვის, რათა ქალური გრძნობები გააღვიძოს, ეს კი ძალიან სიამოვნებს.
სუეს ქმარი, 44 წლის ტერი ამბობს: როცა ჩვენ დავქორწინდით, გადავწყვიტეთ ჯერ ცხოვრებით დავმტკბარიყავით და შემდეგ გაგვეჩინა შვილები, მაგრამ როგორც ჩანს ჩვენი ტკბობა არასოდეს დასრულდება.
დოკუმენტურ ფილმში ნახავთ თუ როგორ შეხვდება თავის მეათე ,,შვილს” სუე და რა რეაქციები აქვს მას..
ქრისტინი – იგი ხელოვნურ ბავშვამდე ცხოვრებამ მიიყვანა. მას ქალიშვილი ჰყავდა, რომელსაც კიბო სჭირდა. გოგონამ ბავშვი გააჩინა,რომელსაც ჰარი დაარქვეს. პატარა ბიჭის შემოსვლა მათ ოჯახში ახალი კარის გაღება აღმოჩნდა, ქრისტინს განსაკუთრებით უყვარდა თავისი შვილიშვილი. მალე ჰელენის (ქრისტინის შვილი) დაავადებამ უკან დაიხია და შვილიანად ახალ ზელანდიაში გადავიდა საცხოვრებლად, ასე რომ ქრისტინი მარტო დარჩა ქმართან. მას ძალია ენატრება ჰარი და გამუდმებით განიცდის ნოსტალგიას. სადაც არ უნდა გაიაროს, სულ ახსენდება,როდის გაიარა ამ ადგილას ჰარისთა ერთად, რას აკეთებდნენ მაშინ, რას ამბობდა პატარა ბიჭუნა და ა.შ.
ქრისტინმა ინტერნეტ-ფორუმზე შეიტყო ხელოვნური ბავშვების შესახებ, იმის შემდეგ თოჯინების კოლექციონერთანაც იყო სტუმრად და ნანახით აღფრთოვანებული დარჩა, საბოლოოდ კი ხაიმეს მიაშურა და თავისი შვილიშვილის, ჰარის სურათები წაუღო. მიზანი ერთი იყო, ხაიმეს უნდა დაემზადებინა ჰარისნაირი თოჯინა. ასეც მოხდა : )
პირველი ნაწილი
მეორე ნაწილი
შეგიძლიათ დაათვალიეროთ ხელოვნური ბავშვების სურათები:
რას ფიქრობთ თქვენ ასეთი თოჯინების არსებობის შესახებ და საერთოდ ამართლებთ თუ არა ფილმის გმირებს?
…………………………………………………………………………………………………………………..