არქივი

ცივი სინთეზი ენერგეტიკული რევოლუცია

753px-ivymike21
ამოუწურვადი უწყვეტი და უფასო ენერგია ცივი სინთეზი.აუცილებლად წაიკითხედ ეს პოსტი ბოლომდე და რადიკალურად
შეიცვლება თქვენი წარმოდგენა ფიზიკაზე.

ზუსტად 20 წლის წინ, 1989 წლის 23 მარტს, Salt Lake City-ში, University of Utah-ში, გაიმართა ერთი ჩვეულებრივი ყოველწლიური ქიმიკოსთა კონფერენცია. რა თქმა უნდა ყველა კონფერენცია მნიშვნელოვანია სამეცნიერო სამყაროში, რადგანაც კონფერენციების დროს ხდება მნიშვნელოვანი ინფორმაციის მიმოცვლა მეცნიერთა შორის, მაგრამ ის რაც იმ დღეს მოხდა, რბილად რომ ვთქვათ სულ ცოტათი მაინც გასცდა რიგითი კონფერენციის ფარგლებს

ორმა ელექტროქიმიკოსმა, Martin Fleischmann-მა (Southampton University, UK) და Stanley Pons-მა (University of Utah, department of chamistry), გააკეთეს განცხადება, რომ მათ შესძლეს მიეღოთ ბირთვული რეაქცია დაბალ ტემპერატურაზე (შეიძლება ითქვას ოთახის თემპერატურაზე ). თქვენ შეიძლება გაგიკვირდეთ, ამაში მნიშვნელოვანი რა არისო, მაგრამ ფიზიკოსებისთვისა და ქიმიკოსებისათვის მაშინ ეს “შოკისმომგვრელი” განცხადება იყო

1989 წლის 23 მარტის ქიმიკოსთა კონფერენცია

Salt Lake City

როგორც იცით, რაც დრო გადის, მით უფრო მწვავედ დგება საკითხი იმის თაობაზე, რომ დედამიწას არცთუ ისე შორეულ მომავალში ენერგეტიკული შიმშილი ელოდება. ნავთობი, რომელიც დღესდღეისობით ენერგიის ძირითად წყაროს წარმოადგენს, თნადათანობით სულ უფრო და უფრო ცოტავდება (თუ რომელიმე ცუდ შეიხს არაბეთში გადამალული არ ააქვს ნავთობის დიდი მარაგი ). ალტერნატიული ენერგიის წყაროდ კი ბირთვული ენერგია სახელდება, თუმცა დღემდე ადამიანმა ვერ მოახერხა, მისგან ისე მიეღო დიდი რაოდენობის ენერგია, რომ თვითონ ამ საქმისთვის ცოტა ენერგია დაეხარჯა. ბირთვული რეაქტორები, რომელიც გამოიყენბა ბირთვული ელექტროსადგურების მუშაობაში, არ იძლევიან დიდ და ბევრ ენერგიას. ერთადერთი საშუალება, რომელიც კოლოსალურ ენერგიას მოგვცემს ესაა ბირთვული რეაქცია (აფეთქება-უხეშად რომ ვთქვათ), მაგრამ ჯაჭვური ბირთვული რეაქციის მართვა ძალიან ძნელია. ჯერ ერთი, რომ მივიღოთ ბირთვული რეაქცია, საჭიროა ძალიან დიდი რაოდენობის ენერგიის დახარჟვა ჟაჭვური რეაქციის ინიცირებისათვის (საჭიროა მილიონობით გრადუსი), რაც კომერციულად არახელსაყრელია, რადგანაც დიდ მატერიალურ დანახარჯებთანაა დაკავშირებული და მეორეც, კიდევაც რომ მივიღოთ ეს რეაქცია, გამოთავისუფლებული ენერგიის “მორჯულება” და მომხმარებელთათვის სახლამდე მიწოდება, საკმაოდ რთული ტექნოლოგიური პროცესია. საბოლოო ჯამში ამ სახის ენერგიის წყარო, დიდად ვერ ანაზღაურებს მისსავე მისაღებად გაწეულ ხარჯებს (თუმცა მიუხედავად ამისა, საფრანგეთში მაინც შენდება მსგავსი ტიპის რეაქტორი. ეს საერთაშორიო პროექტია და მას ITER ეწოდება. ზოგადად კი მუშაობის ზემოთაღწერილ მეთოდს იყენებენ tokamak-ები, ესაა ბირთვული რეაქტორების ერთგვარი კონცეპტი, რასაც იყენებს ITERიც).

 დეიტერიუმისა და ტრითიუმის ატომების შეერთება - ბირთვული სინთეზიდეიტერიუმისა და ტრითიუმის ატომების შეერთება – ბირთვული სინთეზი

მოკლედ, ზემოთაღნიშნულის ფონზე, ალბათ ხვდებით რა რაექციას გამოიწვევდა იმ კონფერენციის დამსწრე საზოგადოებაში განცხადება, რომ თურმე ბირთვული რაქციის მისაღებად და სამართავად სულაც არ ყოფილა საჭირო ამდენი დანახარჟი და თურმე მისი მიღება, ნებისმიერ  წყლით სავსე მინის ჭურჭელში ყოფილა შესაძლებელი.
Martin Fleischmann-მა და Stanley Pons-მა, თავიანთი აღმოჩენის დამამტკიცებელი მასალებიც წარმოადგინეს, სადაც უმთავრესი ადგილი ეჭირა მაღალ ენერგეტიკული ნეიტრონების დაფიქსირებას ექსპერიმენტის დროს, რაც იმას ამტკიცებდა რომ ბირთვული რეაქცია ნამდვილად ხდებოდა.

Martin Fleischmann and Stanley PonsMartin Fleischmann and Stanley Pons

University of Utah-ში გაკეთებული ამ განცხადების შემდეგ, მსოფლიიოს მასშტაბით, უამრავი ლაბორატორია და კვლევითი ცენტრი ჩაერთო ამ ექსპერიმენტებში. ყველას უნდოდა იაფი, სუფთა და ამავე დროს განუსაზღვრელი რაოდენობის ენერგიის მიღება, მაგრამ ვერც ერთმა ამ ლაბორატორიებიდან, ვერ შესძლო გაემეორებინათ Fleischmann-ისა და Pons-ის შედეგი! გამოტვლები აჩვენებდნენ, რომ მაღალენერგეტიკული ნეიტრონები ან საერთოდ არ წარმოიქმნებოდნენ, ან წარმოიქმნებოდნენ უმნიშვნელო რაოდენობით, რაც სრულებითაც არ იყო საკმარისი რომ ბირთვული რეაქციის არსებობა წყალში დადასტურებული ყოფილიყო.

მას შემდეგ 20 წელი გავიდა. ექსპერიმენტი ექსპერიმენტს მოსდევდა. უფრო მეტიც, 1992 წელს, Toyota-ს სპეციალურმა განყოფილებამ Technova-მ, საფრანგეთის სამხრეთ ნაწილში, დააარსა კომპანია სახელად IMRA, რომელიც სწორად ცივი სინთეზის კვლევებით იყო დაკავებული. მაგრამ რაც დრო გადიოდა, მით უფრო მეტი ლაბორატორია და სამეცნიერო-კვლევითი ცენტრი ანებებდა თავს ცივი სინთეზის მიღების მცდელობას. გაჩერდა მუშაობა University of Utah-შიც, საიდანაც ეს ყველაფერი დაიწყო, 1997 გააჩერა მუშაობა იაპონიის მთავრობამაც, რომელიც ერთერთი იმათთაგანი იყო, რამელთაც სწამდათ ცივი სინთეზის და არავითარ საშუალებას არ ზოგავდნენ მიზნის მისაღწევად… და ბოლოს…. 1998 წელს დაიშალა კომპანია IMRA-ც, მას შემდეგ რაც დაიხარჯა 12 მილიონი ფუნტი, ხოლო შედეგი კი არ იყო. მოკლედ უამრავი დახარჯული დროისა და ფინანსების მიუხედავად, დღემდე არ არის მიღწეული სერიოზული წარმატებები ცივი სინთეზის მიღებაში. ცივი სინთეზი, რამის ტაბუდადებულ თემად იქცა მეცნიერებს შორის. თითქოს ყველა შეთანხმდა იმაზე, რომ იაფ და ულევ ენერგიას ჯერ ვერ მიიღებენ, მაგრამ ამასობაში მუშაობა ამ სფეროში კვლავაც გრძელდება.

სწორედ წელს, ისევ და ისევ ქიმიკოსთა ყოველწლიურ კონფერენციაზე Salt Lake City-ში, Pamela Mosier-Boss და კოლეგებმა Space and Naval Warfare Systems Command (SPAWAR)-დან (San Diego, California), წარმოადგინეს მასალები, სადაც აღნიშნული იყო, რომ მათ მიიღეს მაღალენერგეტიკული ნეიტრონები ცივი სინთეზის ექსპერიმენტში, რის დამადასტურებელ დოკუმენტად წარმოადგინეს CR-39, რომელზეც დაფიქსირებული იყო ნეიტრონების კვალი. საქმე იმაშია, რომ ამჯერად ექსპერიმენტი ჩატარდა ე.წ. მძიმე წყლის (D2O; D არის წყალბადის მძიმე იზოტოპი), პალადიუმისა და ლითიუმის ქლორიდების ნარევზე.

ასეა თუ ისე, მეცნიერები კვლავ განაგრძობენ მცდელობას, როგორმე კონტროლს დაუქვემდებარონ ბირთვული ენერგია და ჩააყენონ კაცობრიობის მაგალითში. მიუხედავად იმისა რომ ცნობილ სამეცნიერო გამოცემებსა და ჟურნალებში ცივი სინთეზის შესახებ ბევრ სტატიას ვერ იპოვით, სამუშაოები მაინც გრძელდება ლაბორატორიებში, ოღონდ ამჯერად ყოველგვარი ზედმეტი აურზაურისა და ხმაურის გარეშე. ვნახოთ რა იქნება, მომავალი გვიჩვენებს….

753px-ivymike21

იმედია ასეთი რამ ცივი სინთეზის შემთხვევაში არ მოხდება

წყარო:samecniero.net

მსგავსი ამბები

იხილეთ ასევე
Close
Back to top button