ტერიტორიას, სადაც კაუჩუკს აგროვებენ, სერენგალა ჰქვია. იგი თითქმის ასამდე კვადრატულ კილომეტრს მოიცავს, მაგრამ მისი მნიშვნელობა ფართობით კი არ გამოიხატება, არამედ იმით, თუ რამდენი კაუჩუკის მომცემის ხეა ამ ფართობზე.
სერენგალაში ჯერ მიდის გზის გამყვანი მატეირო, უფრო სწორედ, ტყის მკაფავი. გავლა რომ შეიძლებოდეს. იგი ამავე დროს პოულობს კაუჩუკოსან ხეებს და აღნიშვნებს უკეთებს. გარკვეული დროის შემდეგ სერენგალას კაუჩუკოსნები ცნობილი ხდება. შემდეგ შედიან შემგროვებლები. ბილიკს, რომლითაც ტყეში შედიან, ესტრადა ჰქვია. იგი თუ ყოველდღიურად არ გაწმინდეს, მცენარეები ისე გაიხლართება, რომ გავლა შეუძლებელი გახდება. ტყუილად კი არ ამბობენ: „ამაზონეთში ქოლგა რომ ჩარგო, მეორე დღეს ორი ქოლგა დაგხვდებაო“. კაუჩუკის მომცემ ხეებს ჭრილებს უკეთებენ, საიდანაც თეთრი სითხე -ლატექსი გადმოდის. ხეს მიაბამენ ჭურჭელს და სითხე შიგ იღვრება. სითხით სავსე ჭურჭელს დღეში ორჯერ ცვლიან, ბიდონებში ასხამენ და გადასამუშავებლად აგზავნიან.
