მრავალმხრივი მხატვრის საური სასაკი ჰემანის ( Sasaki Hemann) „ქალაქის აკვარიუმის“ პროექტის თანახმად, სასაკი ჰერმანმა გადაიტანა მსოფლიოს მედუზები აკვარიუმში. საურის ოჯახი ხშირად გადადიოდა საცხოვრებლად ერთი ადგილიდან მეორეზე და გოგონას უხდებოდა ცხოვრება სხვადასხვა ქვეყნებში: ავსტრალიაში, იაპონიაში, რუმინეთში და კიდევ ბევრ ადგილას; ყოველ ჯერზე აღმოჩნდებოდა სხვადასხვა დამახასიათებელ კულტურათა ყვეყანაში, მათ გარემოცვაში და ასევე სხვადასხვა ენათა შორის. ჰემანი თავს არ გრძნობდა კარგად, მაგრამ დროთა განმავლობაში თავისი თავი იპოვა ხელოვნებაში. მისი ერთ-ერთი ბოლო ჰობი იყო შეექმნა აკვარიუმები მედუზებით… რომლებიც დამზადებული იყო ორგანზასგან– ორგანზა ეს არის თხელი, გაშეშებული-დაჭიმული გამჭვირვალე ქსოვილი, დამზადებული აბრეშუმის, პოლიესტერის ან ვისკოზისაგან.
ბედნიერებისათვის ადამიანს სულ ცოტა რამ სჭირდება- პასუხები შეიძლება იყოს უამრავი, მარა მხატვრისთვის (Sayuri Sasaki Hemann) ბედნიერება-ეს ხელოვნებაა, რომელსაც მან მთელი თავისი არსება მიუძღვნა. დაინტერესდა თვით აკვარიუმზე- და გაიგო, გაანალიზა, რომ აკვარიუმი რთული ტექნიკური კომპლექსია, რომელიც შედგება სადემონსტრაციო და ექსპერიმენტული ნაწილებისაგან
სასაკი ჰემენი აგრძელებს არქიტექტურის სერიოზულ შესწავლას, თუმცა არ წყვიტავს თავის დაინტერესებას ზღვის ბინადართა მიმართ. გოგონა ქმნის აკვარიუმებს მედუზებით ყველაზე მოულოდნელ ადგილებში და ტერიტორიებზე… მისი პროექტი „ქალაქური ცხოვრება“ შედგება რამდენიმე ინსტალაციისგან, და მათ შორისაა – აკვარიუმი „წყალქვეშა ფრენა“- რომელიც დაიდგა საერთაშორისო Portland (პორტლენდის) აეროპორტში ( ორეგონის შტატი, აშშ)
თუ შევხედავთ ამ მედუზებს შორიდან, ისინი მართლაც და, როგორც ჩანს, მოგეჩვენებათ რეალურად, თუმცა სინამდვილეში გოგონამ გააკეთა მედუზები გამჭვირვალე ორგანზასგან და დაკიდა აკვარიუმის ჭერზე და ასე დაარქვა: („ჭერზე ჩამოკიდებული მედუზები“)
სასაკი ჰემანის სიტყვებით, მას ძლიერ მოსწონს ამ აკვარიუმის ბინადარების, ძაფების , ბოჭკოების შუქის ანარეკლი- რომელიც მუდმივად იცვლება აკვარიუმში ყველა ფერთა სივრცე და ასევე იქ მყოფი ნებისმიერი ინდივიდის განწყობა-ხასიათი. ბევრი მგზავრი, შეხედავს რა ამ წყნარ, გამჭვირვალე ინსტალაციას, მშვიდდებიან და აღარ ნერვიულობენ ტავიანთი რეისის ლოდინში.
ერთხელ სასაკი ჰერმანმა “News.Post” -ის ჯურნალისტს ინტერვიუ მისცა, სადაც განაცხადა, რომ : „ ვისვენებდი, აგვისტოს თვეში პალმ ბიჩის სანაპიროზე- სადაც წვიმიანობის მერე სანაპირო მედუზებით სავსე იყო , სამწუხაროდ დამსუსხეს და ჩემი კანი სულ წითლად მქონდა დაფარული- დამეწყო სიცხეები და იქვე კლინიკაში მომათავსეს, სულ მეშინოდა , შხამიანი ხომ არ ჰქონდა საცეცები-თქო ვიმკურნალე და ამის შემდეგ მართალია თაყვანს ვცემ ამ ზღვის „ქმნილებებს“, მარა ცხოვრებაში არ დამავიწყდება , თუ რაოდენ ზიანის მიყენება შეუძლიათ ამ „გამჭვირვალე“ იდუმალებით მოცულ არსებებს“ ))
სანაპიროზე შევნიშნე შესანიშნავი ქმნილება, რომელიც ცოტათი განსხვავდებოდა სხვა მედუზებისგან; იგი დაცურავდა ტალღების ზემოდან და ქარის შედეგად წარმოქმნილ დინებას მიჰყვებოდა. კიდევ შორიდან თვალი მოვკარი გასაოცარი სილამაზის მქონე მედუზას; როგორც ამიხსნეს, თურმე მათ მისტიური თეთრი სილამაზხე აქვთ, მაგრამ დროტა განმავლობაში ეს თეთრი სილამაზე გადადის მუქ შინდისფერ კანტში
