გაგიკვირდებათ და მეცნიერებმა დაადგინეს რომ მკარონი ნერვული სისტემისთვის ძალიან სასარგებლო საკვებია.ამ პროდუქტის შექმნის ისტორია კი ჩვენს წელტაღრიცვამდე მეოთხე საუკუნეში იდებს საფუძველს.უძველეს ბარელიეფებზე გამოსახულია მაკარონისმაგვარი პროდუქტის დასამზადებელი მოწყობილობები
მარაკონის ნაწარმს იყენებდნენ უძველესი ჩინელებიჩ რომლებიც ძალიან დიდხანს ზელდნენ ცომს იმისთვის რომ ცომის მასა მააგრი გამოსულიყო.მას ხის წნეხში ატარებდნენ და სიმძიმისთვის ზედ ასხდებოდნენ.ჩვენი წელთაღრიცხვით პირველ საუკუნეში ცნობილი მზარეული აპაციუსი ტავის კულინარიულ წიგნში აღწერს საკვებს რომელიც ძალიან გავს დღევანდელ “ლაზანიას”. ჩ.წ. 1000 წელს მზარეული მარტინო კორნო წერს წიგნს სახელად “სიცილიური მაკარონისა და ვერმიშლის მომზადების ხელოვნება”.ამ წიგნის საშვალებით მაკარონი გავრცელდა საბერძნეთში და მუსლიმანურ ქვეყნებში.უძველესი იაპონელები ცომისგან აკეტებდნენ გრძე ლენტებს და ხარშავდნენ.ისინი თვლიდნენ რომ რაც უფრო გრძელი და უწყვეტი იყო ლენტა მიტ უფრო ბედნიერი და ხანგძლივი ცხოვრება სიცოცხლე ექნებოდათ.მაკარონის “დედაქალაქათ” შეიძლება პალერმო მოვიხსენიოტ ვინაიდან სწორედ აქ დაიწყო მაკარონის მაშტაბური წარმოება.1150 არაბი გეოგრაფი ალ იდრიზი წერს რომ ტრაბიაში რომელიც პალერმოდან 30 კილომეტრის დაშორებითაა ამზადებენ ცომის პასტას რომელიც ტასმებს გავს და ამის შემდეგ იგი სხვადასხვა ქვეყნებში გააქვთ.ერთ-ერტი ლეგენდა რაც მაკარონის წარმოშობას უკავშირდება ნეაპოლში ვითარდება.მე_16 საუკუნეში ნეპოლში ერტ ერტი ტავერნის მფლობელის ქალიშვილი სახლის ეზოში აკეტებდა ცომის გრძელ ნაჭრებს (თასმისმაგვარს) და სარეცხის თოკებზე გადაჰკიდებდა ხოლმე.ერთხელაც მამამისმა ეს ცომის ნაჭრები მოხარშა და ტომატის წვენით შეაზავა.ამის შემდეგ ეს კერძი ტავერნის საფირმო კერძი გახდა ხოლო ამ ტავერნის მეპატრონემ დიდი მოგება ნახა.ტავერნის მეპატრონეს მარკო კორონე ერქვა და სწორედ აქედან მოდის მაკარონის სახელწოდება.ახლა რაც შეეხება ვერმიშელს.ეს ფრანგული სიტყვაა და ჭიაყელას ნიშნავს.
მე_12 საუკუნემდე მაკარნი არც თუ ისე პოპულარული იყო.მხოლოდ “ჯულიელმო დი მალავალე” მოგვითხროვს იმ ბანკეტის (იმ პერიოდში ბანკეტს ეძახდნენ სტუმრისთვის გაამრთულ ნადიმს) შესახებ სადაც მას მიართვეს მაკარონი სოუსით და მან მას “მაკარონეს სენ ლოგანა” დაარქვა.მე_13 საუკუნეში ცნობილმა მხატვარმა “ბრუნომ” აღწერა ადგილი სადაც მაკარონი მიირთვა პარნიზანის ყველით და ეს იყო განუმეორებელი რამ მის ცხოვრებაში.წარმოიშვა ვალდებულება გაეხმოტ მაკარონი ვინაიდან გაჩნდნენ ისეტი რესპუბლიკები როგორებიც იყვნენ ვენეცია,პიზა,გენუა ამალფი და გახდა აუცილებლობა საზღვაო ვაჭრობის წამოწყებისა.აქედან გამომდიანრე ნეაპოლი გახდა მაკარონის წარმოების ცენტრა.მე_15 საუკუნეში გამოიცა პირველი რეცეპტი ლაზანიის და ზოგადად მაკარონის დამზადების შესახებ.მხოლოდ მე_116 საუკუნიდან მაკარონს უჩნდება ფასი.მანამდე მათი შეძენა მხოლოდ შეძლებულ ოჯახებს შეეძლოთ და ისიც უმეტეს წილად დესერტის სახიტ მიირთმევდნენ.მე_17 საუკუნეში დიდი გარდატეხვა მოხდა მაკარონის წარმოების ისტორიაში.ნეაპოლში გამოიგონეს ცომის გასაბრტყელებელი დანადგარი და სწორედ ამან შეამცირა მაკარონის ფასი.ამასთან ერტად ხდებოდა მაკარონის განსაკუტრებული წესით გამოშრობა რომელიც მაკარონის დიდხანს შენახვას და შორ მანძილებზე ტრანსპორტირებას ხელს უწყობდა.მე_19 საუკუნე მაკარონის წარმოების ბუმად იქცა.დაიწყო სხვადასხვა ზომის მაკარონების გამოშვება. მაკარონის წარმოებისთვის დღემდე ტაგანროგის ხორბალი საუკეთესო ხორბლად ითვლება.
