კურიოზი
სახელოვანი გერმანელი კომპოზიტორი რობერტ შუმანი ერთხელ თავის მეუღლეს, გამოჩენილ პიანისტს საკონცერტო მოგზაურობაში თან ახლდა.
სამეფო კარზე ჩატარებული კონცერტის შემდეგ ხელმწიფემ შეაქო ხელოვანი ქალი და მერე მის ქმარს შეეკითხა:
– ბატონო შუმან, თქვენც მუსიკოსი ხართ?
დახვეწილი გემოვნების მსხვერპლი
საგასტროლოდ ახლო აღმოსავლეთში გამგზავრებული ინგლისელი პიანისტრი მოულოდნელად უკანვე სამშობლოში დაბრუნდა და დირიჟორ ბიჩემს ახსნა-განმარტება მისცა:
– იმიტომ დავბრუნდი, რომ არაბებმა ორჯერ დამიშინეს ტყვია.
– რას ამბობ? – გაოცდა ბიჩემი. – მე ვერასოდეს ვივარაუდებდი, რომ არაბები ეგრე კარგად ერკვევიან მუსიკაში!
შეფასება
ოპერა “ევგენი ონეგინში” ონეგინმა ორთაბრძოლაში ლენსკი რომ მოკლა, დარბაზში მყოფმა ბიჭუნამ იკითხა:
– დედიკო, ის იმიტომ მოკლეს, რომ ცუდად მღეროდა?
დაბნევა
კომპოზიტორი იოჰანეს ბრამსი კაფეში შევიდა, თავისუფალ მაგიდასთან დაჯდა და ფინჯანი ყავა შეუკვეთა. ერთი ახალგაზრდა მივიდა და კომპოზიტორს თავაზიანად მიმართა:
– უკაცრავად, ბატონო, მაგრამ თქვენ ჩემს შლაპაზე ზიხართ.
– ჰო, რა? უკვე მიბრძანდებით? – მიუგო მან დაბნევით.
გოეთეს სახლ–მუზეუმში
ვაიმარში ექსკურსანტები გოეთეს სახლ–მუზეუმს ათვალიერებდნენ. სანახავი ბევრი რამ იყო და დამთვალიერებლები დიდხანს დადიოდნენ ოთახებში. ერთ ქალს მოსწყინდა ამდენი სიარული და სკამზე ჩამოჯდა.
– ეგ გოეთეს სკამია და დაჯდომა არ შეიძლება, – გააფრთხილა იქაურმა თანამშრომელმა.
– მერე რა უშავს, – მიუგო ქალმა, – როცა მოვა, ავდგები.
მკაცრი კრიტიკოსი
ერთი კრიტიკოსი ალექსანდრე დიუმას რომანში გამოთქმას აკრიტიკებდა:
– რა არის მტკივნეული სიცარიელე, როგორ შეიძლება ცარიელი საგნის ტკივილი?
დიუმამ მიუგო:
– განა თავი არასოდეს გტკივებიათ?
იმედის გაცრუება
– საინტერესოა, სიყვარულში ბედმა გაგიღიმათ თუ არა? – ჰკითხა ნაცნობმა ქალმა მარკ ტვენს.
– არა, ჩემო კარგო, – მიუგო მან, – ერთადერთი ქალი მიყვარდა და ისიც გათხოვდა.
– ღმერთო ჩემო! – წამოიძახა ქალმა, – ვის გაჰყვა!
– მე! – თქვა მწერალმა.
მიძღვნა
ჰაინრიხ ჰაინეს მისმა თაყვანისმცემელმა ქალმა უთხრა:
– მზად ვარ, სული და გული, ოცნება და აზრები, მთლიანად ჩემი არსება შენ მოგიძღვნა.
– სიამოვნებით, ასე მცირე ძღვენზე უარის თქმა უხერხულია, – მიუგო მან.
ასეც ხდება
ერთმა ცნობილმა ინგლისელმა პოეტმა გაზეთში წაიკითხა ლექსი, რომელსაც მისი გვარი ჰქონდა მოწერილი, თუმცა მას არ ეკუთვნოდა.
იგი აღშფოთებული მიიჭრა რედაქციაში საჩივლელად.
– თანაც ლექსი საშინლად სუსტია, – დასძინა ბოლოს.
– ეგ ჩვენც ვიფიქრეთ, მაგრამ მაინც დავბეჭდეთ, რადგან თქვენი გვეგონა, – უთხრა რედაქტორმა.
წარმატება უზრუნველყოფილია
ერთმა ახალგაზრდა კომპოზიტორმა იოჰან შტრაუსს თავისი ახალი ბალადა დაუკრა.
– მშვენიერი ნაწარმოებია! – უთხრა შტრაუსმა, – ოღონდ, აი, ზოგიერთი ადგილები მოცარტს მაგონებს.
– არა უშავს, ეს ხელს არ შეუშლის! – მიუგო ამაყად კომპოზიტორმა, – მოცარტს ყოველთვის სიამოვნებით ისმენენ…
წყარო: ჩემი ბიბლიოთეკა
