რადგან ინტერნაციონალურმა თემამ წამოიწია საიტზე, მომინდა შესაბამისი პოსტი გამეკეთებინა, ამჯერად ჩინელებზე. ინტერნეტ სივრცეში არსებული ინფორმაციიდან მწირი მონაცემებიც ამოვკრიბე და ჩინური სამზარეულოს განსაკუთრებული ნიმუშებიც დავძებნე, თუმცა აზიზ მჭამელებს ამ ფოტოების ნახვას ნამდვილად არ ვურჩევ.
ჩინეთი ყველაზე მჭიდროდ დასახლებული ქვეყანაა და ბოლო მონაცემებით მოსახლეობის რაოდენობა 1.317.000.000-ს აღწევს. ჭარბი მოსახლეობის თავსატეხი ჩინეთის ხელისუფლებამ თავისებურად გადაწყვტა – მოქალაქეების სხვა ქვეყნებში წასვლის წაახალისებით. ჩინელები ყველა ქვეყანაში მაინც ჩინელებად რჩებიან, თავიანთი ეროვნული გარეგნობიდან და გონებიდან გამომდინარე ანუ ჩინეთის დასაყრდენად სახელმწიფო ურთიერთობებში.
ისინი გაჭირვებას შეჩვეული ხალხია, ცხოვრების მძიმე პირობებს ადვილად იტანენ, შეუძლიათ ათეულობით კაცმა იცხოვროს 20 კვ. მ.-ზე, ადვილად თანხმდებიან დაბალ ანაზღაურებას და იკავებენ ადგილობრივი მოსახლეობის მშრომელთა ადგილს. ჩინელებისთვის ქვეყნიდან გასვლა დიდი სიხარულია, მათ ჩინეთში ერთ ბავშვზე მეტის ყოლა აკრძალული აქვთ წესით, ხოლო სხვა ქვეყანაში უსასრულოდ მრავლდებიან.
ჩინელთა შემოსევით მთელი მსოფლიო და თავად რუსეთია შეშფოთებული, რომლის მოსახლეობაც 2008 წლის მონაცემებით 142 მილიონს აღწევს. რუს მეცნიერთა გათვლით, 2015 წლისთვის თითქმის ყოველი მეოთხე მოსახლე რუსეთში ჩინელი იქნება, დღეს-დღეობით კი, არაოფიციალური მონაცემებით, რუსეთში უკვე ცხოვრობს 6.000.000 ჩინელი. თავად რუსები ამით ძალიან შეშინებულნი არიან, აღმოსავლეთში მიდის ჩინეთიზაცია, ისინი შუჩერებლად ითვისებენ მთელ ციმბირს. ცნობილია, რომ ჩინური თავსტეხი კანადაში და ამერიკაშიც კარგა ხანია არსებობს, ნიუ-იორკში ჩაინა-თაუნი ანუ ჩინური დასახლება არსებობს, სადაც ვერც კი იგრძნობ, რომ ამერიკაში ხარ.
რუსეთი და დანარჩენი მსოფლიო საკუთარ თავს თავადვე მიხედავს, აი საქართველოსთანა პატარა და მცირე ეროვანი ქვეყნისთვის კი როდის გადაიქცევა ჩინური შემოსევა თავსატეხად, ვერავინ იტყვის, რადგან აქ დანამდვილებით არავინ იცის, რა რაოდენობის ჩინელი შემოდის. სახელმწიფო აღრიცხვის სამსახურში ჩინელების შესახებ მონაცემს არ ფლობენ. ევროსაბჭოს ქვეყნები სხვა ქვეყნებიდან მოწოლილ საფრთხეს იმით დაუსხლტნენ, რომ მისაღებ პირთა რაოდენობა შეზღუდეს. საქართველოში ამგვარი შეზღუდვის დაწესებაზე ჯერჯერობით არ ფიქრობენ.
გაუხმაურებელი წყაროს ცნობით, ჩინეთის მთავრობა 30-40 ათასი დოლარის საქონელს (სავარაუდოდ, სესხის სახით) აძლევს თანამოქალაქეებს, რათა ისინი სხვადასხვა ქვეყნებში, მათ შორის საქართველოში, დამკვიდრდნენ და მაღაზიები გახსნან. ამასთან, მცირე ანაზღაურების ფასად ხდება საქორწინო ხელმოწერა საქართველოს მოქალაქეებთან და… ისინი საქართველოს მოქალაქეები ხდებიან.
გერმანიას ან საფრანგეთს არავინ ადანაშაულებს იმაში, რატომ არ სურთ მათ ქართველი ლტოლვილებით საკუთარი ქვეყნის ავსება, მაგრამ იმედია საქართველოს მოქალაქეებსაც გვაქვს უფლება, დავსვათ შეკითხვა: ხომ არ გვემუქრება გადაშენების საფრთხე და რას გვიპირებს თბილისის ქუჩებში (და უკვე არა მხოლოდ თბილისის ქუჩებში) ჩვეულებრივ მოვლენად ქცეული ყვითელი რასის სიჭარბე? რომლებიც თითქოს შეუმჩნევლად, ერთგვარად მორიდებულადაც კი მოძრაობენ, მაგრამ სახეზე აწერიათ, რომ თავს შესანიშნავად გრძნობენ საქართველოს ნაყოფიერ მიწაზე და როგორც ქართველები მხოლოდ პირად საუბრებში აღნიშნავენ, უკვე ჩინური დასახლებებიც კი შექმნეს ქვეყნის სხვადასხვა კუთხეში.
(გამოყენებულია მანანა ნოზაძისა და გაიოზ მამალაძის მასალები)
ახლა კი ჩინური კერძების ვიზუალური დეგუსტაციის დროც დადგა:
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
ქვედა ფოტოების ჩინურ ნაციონალურ სამზარეულოში აღმოჩენამ კი ნამდვილად ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა. იმედია ქართველების საამაყო კერძს – ხინკალსაც ძაღლის ხორცით არ აკეთებენ:
25.
26.
27.
28.
