თუ მოხვდებით პარიზში, მხოლოდ ეიფელის კოშკით, ტრიუმფალური არკით, პარიზის ღვთისმშობლის ტაძრით და ლუვრით ნუ შემოიფარგლებით. პირველ რიგში გახსოვდეთ, რომ პარიზთან ახლოს ოცდახუთ კილომეტრში არსებობს სოფელი ლევილი, სადაც დღემდე ცხოვრობენ ქართველები, სადაც ჩვენი წინაპრების, ქართველი გმირების ძვლებია დამარხული.
LEUVILLE SUR ORGE სოფელი, რომელშიც 1921 წლის 18 მარტს ქალაქ ბათუმიდან თურქეთის გავლით ნოე ჟორდანია, რამდენიმე პარლამენტარი და მათი ოჯახები საფრანგეთის ქალაქ მარსელში გემით ჩავიდნენ.
ქართველების პატარა ნაწილი მარსელში დარჩა.. დანარჩენი ნაწილი კი პარიზიდან 25 კილომეტრში, სოფელ ლევილში დასახლდა.
ქართველ ემიგრანტებს თავიდან ძალზედ უჭირდათ ცხოვრება და თავის გატანა, მაგრამ მალევე საქართველოს სახელმწიფოს დახმარებით და მათივე გაცემული ხარჯებით იყიდეს ხუთ ჰექტარი მიწა, რომელზეც აშენებული იყო სასახლე, რომელიც თხუტმეტ ოთახს და ერთ დიდ სალონს მოიცავდა. ოთახები ოჯახებმა გაინაწილეს.
1921 წელს ლევილში ქართველი ემიგრანტების პატარა ნაწილი დასახლდა. მათ მალე შეისწვლეს ენა, გაიცნეს სოფელი.
მათთვის მალე ყველაფერი ძვირი აღმოჩნდა, ამიტომ თავიანთ მიწაზე პატარა მიწათმოქმედებას მიჰყვეს ხელი და მოიყვანეს ხილი, ბოსტნეული. სოფლის მაცოხვრებლები ამბობდნენ, რომ “კიტრის მწნილი”, დღეს, რომ საფრანგეთში ასეთი გემრიელია, ზუსტად ქართველების დამსახურებაა, რადგან ჩვენ მათგან ვისწავლეთო.
–
1924 წელს, პირველი მსოფლიო ომის დასრულებისთანავე საფრანგეთს კვლავ მოაწყდნენ ქართველი ეიგრანტები. მათი ნაწილი სოშოს რეგიონში დასახლდნენ.. ნაწილი კი ლევილში.
–
1924 წლიდან ლევილში ქართველი ემიგრანტების სასახლე უკვე ცნობილი გახდა და იგი ქართველების დამხვედრი სოფელი გახდა.
ქართვემა ემიგრანტებმა ააშენეს მართმადიდებლური ქართული ეკლესია და სასაფლაო, სადაც დასაფლავებული იყო ქართველი დიდი გმირი ქაქუცა ჩოლოყაშვილი, რომლის ნეშთი საქართველოში გადმოასვენეს.
ამ სასაფლაოზეა ასევე დაკრძალული თავად ნოე ჟორდანია და ბევრი სხვა გმირები.
საფრანგეთში არსებობს ქალაქი ნანტი, რომელიც საქართველოს დედაქალაქთან – თბილისთან არის დაძმობილებული.
ასევე 2001 წლიდან ლევილის მერმა ხელი მოაწერა და განცხადა იმის თაობაზე, რომ ლევილი და საქართველოს ძველი დედაქალაქი მცხეთა 2001 წლის 26 მაისიდან დაძმობლებული ქალაქები იქნებოდნენ.
იქ დღემდე არის ქართული ეკლესია სადაც შაბათს და კვირას ქართველები იკრიბებიან.
–
დღესაც კი თუ ვინმე კვდება იმ სოფელში ქართველი, იმ სასაფლაოზე კრძალავენ, რომლებსაც ერთ მუჭა ქართულ მიწას აყრიან.
ლევილის მართმადიდებლური ეკლესია
წმინდა ნინოს ხატი ტაძარში
პ.ს.ლევილის სასაფლაოზე დაკრძალულთა სია საკმაოდ გრძელია და აქ ვერ დავდებ, მაგრამ შეგიძლიათ ინტერნეტში მოიძიოთ.
წყარო: forum.ge
Natia Wiwriashvili | შექმენი შენი ემბლემა
