მარტვილის სამონასტრო კომპლექსი დგას მაღალ ბორცვზე მოხერხებულ გეოგრაფიულ და სტრატეგიულ ადგილზე, საიდანაც თითქმის მთელი იმერეთ-სამეგრელო მოსჩანს, ტაძარი ღვთისმშობლის მიძინების სახელობისაა
უხსოვარ დროიდან ჭყონდიდი წარმართული რელიგიის კერა იყო. მაღალ ბორცვზე იდგა ბომონი-ჭყონის (მუხის) უზარმაზარი ხე. იგი წარმოადგენდა ნაყოფიერების, გამრავლებისა და ოჯახის კეთილდღეობის მფარველ კაპუნიას წარმართულ სალოცავს, რომელსაც ადგილობრივი მოსახლეობა თაყვანს სცემდა, აქაური ქურუმები-ჭყოინდარები კი ჩვილებს სწირავდნენ.
პირველ საუკუნეში ქრისტეს მოციქულმა ანდრია პირველწოდებულმა მოაქცია მეგრელები, რომელთაც მოჭრეს ეს მძლავრი ბომონი, წარმართი ქურუმები განდევნეს, და მუხის ადგილზე ქრისტიანული ეკლესია ააგეს.
გვიან, მე-7 საუკუნეში აშენდა მარტვილ-ჭყონდიდის ტაძარი – ქართული ხუროთმოძღვრების მშვენება, რომლის ტრაპეზი დაფლულ სიწმინდეს – მოჭრილ მუხის ფესვებს დაფუძნა.
მარტვილ-ჭყონდიდის მანასტერი მე-10 საუკენეში ქართული ეკლესიის ერთ-ერთ ბურჯად აქცია აფხაზთა მეფე გიორგი მეორემ, როდესაც იგი საეპისკოპოსო კათედრად გამოაცხადა. ტაძარს შერჩა სახელი მარტვილი, ეპისკოპოსებს კი ჭყონდიდელები ეწოდად. მე-10 საუკენეში აქ მოღვაწეობდა იოანე მინჩბი – ჰიმნოგრაფი.
მარტვილის მონასტერი ძლიერი საგანმანათლებლო კერა იყო. ბაგრატ მეოთხემ ჭყონდიდი სამოღვაწეო კათედრად მიუჩინა გიორგი მთაწმინდელს. “ქართლის ცხოვრების” ცნობით ბაგრატ მე-4 მარტვილის მონასტერშია დამარხული.
მარტვილი არა მარტო სამეგრელოს საგანმანათლებლო ცენტრი იყო, არამედ მთელი დასავლეთ საქართველოსი. მონასტერში იყო კრიპტერია – გადამწერ ბერთა სამყოფი. ითარგმნებოდა წიგნები, იქმნებოდა ორიგინალური ნაწარმოებები.
ვისაც ჯერ არ გინახავთ, გირჩევთ აუცილებლად ნახოთ
კეთილი სურვილებით ავტორი :))))
ეს ჩემი პირველი პოსტია და გადავწყვიტე საკუთარი თავი ჩემი კუთხის ჩემივე გადაღებული ფოტოებით გაგაცნოთ :)
