გადაუღებლად წვიმს, ცა ტირის და ალბატ მასაც 7ენ ენატრები. ამ ქვეყნიდან წასულს მხოლოდ ცრემლები, ყვავილები და ბრტყელ-ბრტყელი მოსაგონრები გაგყვა, 7ენ კი ღიმილი გიყვარდა, ღიმილი და სიცოცხლე
მონატრებას ტკივილი სცოდნია, რა ძნელი და გაუსაძლისი ტკივილი, მოურ4ენარი, მოუ7უ7არი, არ ვიცი კიდევ რა სიტყვებით აიხსნება ის, რასაც უ7ენობა ჰქვია… თუმცა ალბათ ისევ ჯობს.
უ7ენობა ერქვას…
გგონია ვტირი? არა, ცრემლი 4ემს ტვალზე არასოდეს არავის უნახავს, მე უბრალოდ 4ემს გულს ველაპარაკები და მწარე ნაღველი მეწვეთება 7ხამად სხეულ7ი, მერე მაღლა ვიხედები და უფალს ვეკითხები
რატომ წამართვი?… პასუხი არასოდეს მიმიგია… ალბათ იმიტომ, რომ მე ზეციერის არ მესმის, 7ენც ხომ ზეცა7ი ხარ, იქიდან მელაპარაკები ხოლმე , გამიტ 7უბლზე მკოცნი და ტკბილ დზილს მისურვებ…
ეჰ რა ცოტა გვყოფნის ბედნიერებისტვის…
აგარ განმეორდები არასოდეს… იყავი. მოკვდი და წახვედი… წადი, რომ აგარასოდეს გაგიხსენო… იცი? ბედნიერი ვარ რომ ამდენ წლის 7ემდეგ 7ენზე წერა დავიწყე… მე 7ენი მე7ინოდა…
მაპატიე…რომ სხვას მივყვები…უბრალოდ მინდა, რომ 7ენი უკანასკნელი თხოვნა 7ევასრულო და ბედნიერი ვიყო…:(
