„ტყუილების“ მუზეუმი კურიცში
თითქმის ყველა მუზეუმი მსოფლიოში ამაყობს იმით, რომ თავის კოლექციაში გამოფენილია ორიგინალები, მაგრამ ამ დაწესებულების დამფუძნებლები კი, პირიქით, სიამაყის გარეშე ამტკიცებენ, რომ მის დარბაზებში ყველა ექსპონატი მხოლოდ და მხოლოდ , ყალბია;
შენობა „ძველი ციხე-სიმაგრის“ სახით, სადაც განლაგებულია მუზეუმი- აგრეთვე გაყალბებულია, ფაქტობრივად ის აგებულია ცოტა ხნის წინ; მუზეუმში მხოლოდ ათი ოთახია, და ყველა მათგანი სავსეა ექსპონატებით;
თაღლითობა იწყება ზღურბლიდანვე (კარიბჭიდან)- სტუმრებს სთავაზობენ პლასტიკური ნამცხვრის გასინჯვას და ჯადოსნურ წამალს, რომელიც შემოწმებისას დგინდება , რომ ეს უბრალოდ ჩვეულებრივი ჩაია…
მუზეუმის დირექტორი რეინჰარდ ცაბკა (Reinhard Tsabka) აცხადებს, რომ კოლექციის ნაწილი მან მიიღო ცნობილი ბარონ მიუნჰაუზენის შვილიშვილისაგან ემა გოგენბუსისგან (Emma Gogenbyuss), მაგრამ სიმართლეს შეესაბამება ეს ისტორია? – ძნელი მისახვედრია.
„ არ დაუჯეროთ საკუთარ თვალებს“ – ასეთია მუზეუმის დევიზი, რომელსაც სტუმრები ისმენენ შემოსვლისთანავე და მთელი ექსკურსიის განმავლობაში, მუზეუმის დათვალიერებისას, არაერთხელ უხდებათ ამ დევიზის გახსენება
მაგრამ , მოდი ვთქვათ, რომ ზოგჯერ ტყუილს თავის გადარჩენის მიზნით ან სხვის საამებლად ამბობენ.ზოგჯერ კი ხასიათი აქვთ ასეთი,რომ არ მოიტყუონ არ შეუძლიათ, მაგ. ბარონი მიუნჰაუზენი., ზოგჯერ კი თავს ვიტყუებთ.რატომ?-აი ამის ახსნა კი ძნელია.ამბობენ,სასურველის დაჯერება ადვილიაო…
ექსპონატებს შორის არის – მოქმედი ჯადოსნური ხალიჩა- თვითმფრინავი, ვან გოგის მოჭრილი ყური, რადიომიმღები „ტიტანიკიდან“, ჰიტლერის ულვაშები, ჯადოქრის ცოცხი, პატარა თვითმფრინავი, რომლითაც თამაშობდა ბავშვობაში გერმანიის კანცლერი, ეპისკოპოსის მუმია კატის იმიჯით, ცნობილი გერმანელი მწერლის და მოგზაურის – ყელიანი ფეხსაცმელი (ჩექმა) და კდევ ბევრი სხვ.
დამფუძნებელის ფანტაზია მართლაც, ამოუწურავია !
მუზეუმის დირექტორი და დამფუძნებელი რეინჰარდ ცაბკა (Reinhard Tsabka) -წარსულში ცნობილი მხატვარი და დისიდენტი, თვლის რომ ზღვარი სიმართლესა და ტყუილს შორის ხშირად ბუნდოვანია, ძირითადად კი ხელოვნებაში, რადგან თვით ხელოვნება – ყოველთვის ილუზიაა…
მნახველთა აზრები არაერთგვაროვანია – ზოგიერთი აღტაცებაში მოდის, ხოლო სხვები კი, თვლიან მუზეუმის დირექტორს – გიჟად, ხოლო სამუზეუმო ექსპონატებს კი – ნაგავად;
ერთი რამ კი, დანამდვილებით შეიძლება ითქვას – მსგავსი დაწესებულებები მთლიანად ფანტავს მუზეუმების სტრეოტიპებს , როგორც მოსაწყენ და მშვიდ ადგილებს, სადაც ექსპონატები დაფარულია მტვრით…