კინოს დაბადება
,,მოძრავი გამოსახულებების ” შექმნამ კინო ხელოვნების ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ მიმდინარეობად აქცია. კინოხელოვნების პირველი ნიმუშები გაუხმოვანებელი ფილმები იყო, მაგრამ მიუხედავად ამისა მისმა გმირებმა საერთაშორისო აღიარება მოიპოვეს.
სინამდვილეში გამოსახულება არ მოძრაობს, ფილმი შედგება ათასობით კადრისაგან, რომლებიც რეგულარული პერიოდულობით იცვლება მაყურებლის თვალწინ. ყოველი კადრი მეხსიერებაში რჩება მანამ, სანამ ახალი არ გამოჩნდება. ეს ისეთი სისწრაფით ხდება რომ განსხვავება კადრებს შორის არ შეიმჩნევა.
თუმცა კინოს გადაღებისთვის მხოლოდ სურათები არ არის საკმარისი, სურათების გადაღება ჯერ კიდევ 1930-იან წლებში დაიწყეს, თუმცა მაშინ ვერავინ იფიქრებდა კინოს გადაღებაზე.
პირველი პრაქტიკული კინოაპარატი და ასევე კინოს გამშვები მოწყობილობა შექმნა ამერიკელმა გამომგონებელმა თომას ალვა ედისონმა.
1894 წელს, ნიუ-იორკში მოწყობილ გამოფენაზე წარმოდგენილი იყო პირველი კინოკამერა, რომელსაც მხოლოდ გადაღების ფუნქციები ჰქონდა. შემდგომ წლებში ფრანგმა ძმებმა, ოგიუსტ და ლუის ლიუმიერებმა შექმდენს სინემატოგრაფი, რომლის საშუალებით ეკრანზე კინოს გაშუქება ხდებოდა. სიტყვა ,,სინემაც” რომელიც კინოს ნიშნავს სწორედ აქედან მომდინარეობს.
მაშინ ფილმებს პრიმიტიულად, ერთი წერტილიდან იღებდნენ, ამიტომ გადაღებული მასალა ფირზე აღბეჭდილ თეატრალურ სპექტაკლს გავდა. 1900-იან წლებიში კინოს შემქმნელები მიხვდნენ რომ ეს დარგი მეტ შემოქმედებითობას მოითხოვდა, ყოველდღიური მოვლენები გადაღებასთან ერთად ფილმში საინტერესო შინაარსის ჩადება გახდა აუცილებელი. ფრანგი რეჟისორი ჟორჟ მელიესი ამ საქმის ერთ-ერთი პიონერი იყო. 1902 წელს მან გადაიღო ფილმი ,, მოგზაურობა მთვარეზე”, რომელმაც შემდგომში საერთაშორისო აღიარება მოიპოვა. ასევე საინტერესო იყო 1903 წელს ედვინ პორტერის ფილმი ,, ძარცვა მატარებელში”, რომელში პირველად იქნა გამოყენებული პარალელური მონტაჟის ტექნოლოგია. პირველად კინემატოგრაფიის ისტორიაში ხდებოდა ერთი კადრიდან მეორეზე გადასვლა, რამაც კინო მრავალფეროვანი გახადა.
თანდათანობით კინოხელოვნებამ დიდ პოპულარობას მიაღწია და 1910-იან წლებში ევროპასა და ამერიკაში უამრავი კინო-თეატრი გაიხსნა. 1912 წლიდან , როცა შეიქმნა პირველი მხატვრული ფილმი, კინო დიდ ბიზნესად გადაიქცა. მხატვრული ფილმი 15-16 წუთის მაგივრად, უკვე ერთ საათზე მეტ ხანს გრძელდებოდა. დაიწყეს ეგრეთწოდებული ,,ბლოკბასტერების” გადაღება, რასაც დიდი შემოსავალი მოჰქონდა.
სხვადასხვა ვიზუალური ეფექტის მიუხედავად, უხმო ფილმები თანდათან მოსაბეზრებელი ხდებოდა. 1927 წელს შეიქმნა პირველი ,,მოლაპარაკე” ფილმი ,,ჯაზის მომღერალი” , რომელმაც არნახული პოპულარობა მოიპოვა. ამით, უხმო ფილმების ეპოქა დასრულდა და რითაც გზა დაეთმო ,, მოლაპარაკე” კინოხელოვნებას.