კიბორჩხალების დაჭერა ბარენცის ზღვაში კორი არნოლდისთვის დიდი საპასუხისმგებლო საქმიანობაა ;
ბარენცის ზღვა არქტიკის ოკეანის ნაწილია და ძალიან ცივა; იგი მდებარეობს ნორვეგიისა და რუსეთის ჩრდილოეთით. სახელი ეწოდა ჰოლანდიელი ზღვაოსანის ვილემ ბარენცის პატივსაცემად.
ბარენცის ზღვის სამხრეთი ნახევარი, პორტების მურმანსკისა და ვარდოს მიმდებარე, არ იყინება მთელი წლის განმავლობაში ჩრდილო ატლანტიკის თბილი ნაკადის წყალობით. და აი ამ სამხეთ ნახევარში გაჩერდა მოგზარი არნოლდი.
კორი არნოლდ, მოგზაური , ფოტოგრაფი და მეთევზე დაიბადა კალიფორნიაში და მანდვე დაამთავრა საშუალო სკოლა . მამამისი გატაცებული იყო სპორტული მეთევზეობით , ამიტომაც კორიმ აიღო ხელში ანკესი, როდესაც მას მხოლოდ 5 წელი შეუსრულდა.
სკოლის დამტავრების შემდეგ, კორი არნოლდიმ მიატოვა თევზის ჭერა და ჩააბარა არიზონის უნივერსიტეტში, მაგრამ გამოვიდა უნივერსიტეტიდან 1998 წელს. მომდევნო 6 წლის განმავლობაში არნოლდი ცხოვრობდა კალიფორნიაში, სადაც ჩაირიცხა ხელოვნების კოლეჯში სან ფრანცისკოში და პარალელურად სცადა თავი გამოეცადა ლოსოსის პროდუქციის კომერციაში ბრისტოლის ყურეში. მას შემდეგ, რაც არნოლდიმ ხელოვნების ბაკალავრის ხარისხი აიღო, უყოყმანოდ გადაწყვიტა დარჩენილიყო პროფესიონალ მეთევზე-მეზღვაურად.
ადგილებს ხშირად იცვლიდა და მისდა საბედნიეროდ არნოლდი აღმოჩნდა ბერინგის ზღვაზე კიბორჩხალების დაჭერის მიზნით; ალასკა (Alaska) ხომ ნახევარკუნძულია ჩრდილოეთ ამერიკის ჩრდილო-დასავლეთით. ამ ნახევარკუნზულს გარს აკრავს წყნარი ოკენე, ბრისტოლის ყურე და რა თქმა უნდა, ბერინგის ზღვაც, სადაც სულმოუთქმელად ელის ზღვაში გასვლას –კიბორჩხალების დასაჭერად…
იყო დრო, როდესაც თევზჭერის სეზონებს შორის, არნოლდი ცხოვრობდა ოსლოში (ნორვეგია), მაგრამ ეხლა ის გადავიდა პორტლანდში (ორეგონი)-Portland (Oregon) და ყოველთვის მას იზიდავდა ღია ზღვაში გასვლა
ტრალერებზე მუშაობის შემდეგ, ის მოგზაურობს, წარმოუდგენს ხალხს თავის ფო-გამოფენებს და უთმობს თავის ტავისუფალ დროს სკეიტბორდის თამაშს; ამ ეტაპზე იგი ჩართულია ხალხის ცხოვრების ფართომასშტბიანი ფოტო ქრონიკით, რომლებიც დასაქმებულნი არიან ევროპის თევზის მრეწველობაში.
და მართლაც კიბორჩხალას ჭერაც საინტერესო და აზარტული შეიძლება იყოს, გასტრონომიული თვალსაზრისით ხომ ლუდთან დასაგემოვნებლად მოხარშულ კიბორჩხალას ვერაფერი შეედრება.
კიბორჩხალას საფარი ქიტინოვანია, იგი გარეგანი ჩონჩხის როლს ასრულებს. სუნთქავს იგი ლაყუჩებით, “ფეხზე” მოთავსებული მოძრავი თვალია განთავსებული, წინ კი ორი წყვილი ულვაშია მიმართული: ერთი წყვილი მოკლე, ერთიც კი გრძელი. თვალის აღნაგობა რთულია, მოზაიკური…დარჩენილი ხუთი წყვილი კიდურებიდან პირველი მარწუხია, დანარჩენი ოთხი კი სასიარულო ფუნქციას ასრულებენ-დარჩა კიდურების მეექვსე წყვილი, ეს მე-6 წყვილი მუცლის მეშვიდე სეგმენტთან ერთად ქმნიან კუდს.
კიბორჩხალას ფერი დამოკიდებულია ბინადრობის ადგილზე და იცვლება მომწვანო-ყავისფერიდან მუქ-ყავისფერამდე.
იზრდება კიბორჩხალა 20 სანტიმეტრი და უფრო მეტიც, იგი ცხოვრობს 8-10 წელი. იკვებება როგორც მცენარეული ასევე ცხოველური საკვებით, შეიძლება ითქვას რომ იგი ყოვლისმჭამელი წყლის სანიტარია.
გამრავლების სეზონი კიბორჩხალას ოქტომბერში აქვს. მამრი ანაყოფიერებს 2-3 მდედრს, რომლებლიც სადღაც ორი კვირის შემდეგ ორასამდე ქვირითს შობს. ქვირითს მდედრი მუცლის შიდა მხარეს ატარებს.
კიბორჩხალას სუსტი მხედველობა აქვს,სმენა და ყნოსვა კი ძლიერი, ხმაურძე სოროებში იმალება, და შესასვლელს ბასრი მარწუხებით კეტავს,
წყლის ეს ბინადარი 30 წლამდე ცოცხლობს, ნელა იზრდება, წელიწადში რამდენიმეჯერ იცვლის ჯავშანს, კიბორჩხალებს ივნის ივლისში ადვილად იხელთებენ,მათი ხორცის მოყვარულითევზები /გუწუ, იდი, ქაშაპი, ქორჭილა/
ნეხეთ ვიდეო ლურჯ კიბორჩხალაზე:
