ნაციონალიზმი არის იდეოლოგია რომელის მიხედვითაც ერი ანუ “ნაცია” არის საზოგადოების ფუნდამენტური ნაწილი და ქვაკუთხედი. ამასთანავე ერის ინტერესი და ერთგულება ყველა ჯგუფისა და ინდივიდუალის ინტერესზე მაღლა უნდა იდგეს. თავდაპირველი ნაციონალისტური (ეროვნული) მოძრაობები ჩამოყალიბდა საფრანგეთში მეფის დასამხობად მოწყობილ 1793 წლის რევოლუციის შემდეგ. მოგვიანებით 19 საუკუნეში ნაციონალისტუმა იდეებმა მოიცვა ევროპის მრავალი ქვეყანა. ამ პერიოდში გერმანიაში ოტო ფონ ბისმარკის ნაციონალური მთავრობა მოვიდა, საფრანგეთში ნაპოლეოონმა გაიმარჯვა, იტალიაში ნაციონალისტების წინ სვლის შემდეგ ქვეყანა გაერთიანდა. XX საუკუნის ორი დამანგრეველი მსოფლიო ომის მიზეზიც ნაციონალისტური იდეები გახდა (თუმცა ბევრად უფრო გადაჭარბებული თავისი დედაღერძისაგან, რომელიც ამ იდეოლოგიას გააჩნია). ამის გამო 1945 წლის შემდეგ ევროპაში ნაციონალიზმმა ერთგვარი, დროებითი კრახი განიცადა. მაგრამ 1998-1991 წლებში სოციალიზმის წინააღმდეგ მომხდარმა მოვლენებმა ძლიერ ხელი შეუწყო ნაციონალიზმის გაძლიერებას. თავდაპირველი ლიბერალური ნაციონალიზმის ან ლიბერალური ეროვნულობის მაგალითი საქართველოში არიან ილია ჭავჭავაძე და თერგდალეულები.
