დაახლოებით 4000 ელის წინად ეგვიპტელ ქურუმს უთქვამს: “ახალგაზრდები ისე გათავხედდნენ, რომ უფროსებს აღარ უსმენენ. ეტყობა ქვეყნის დასარული მოახლოვდა.”
თანამედროვე ქართველი მწერალი თამაზ ჭელიძე კი ამბობს: “მოდად არის ქცეული ახალგაზრდობის მიმართ საყვედურისა გულისწყრომის გამოთქმა. ხომ არ აჯობებს ჩვენ საკუთარ თავს ადვუსვათ კითხვა, ნამდვილად თუ გვესმის ახალგაზრდობის, ნამდვილად თუ გვინდა გავიგოთ მისი გულისთქმა”
დაწერეთ ტQვენი აზრი ამ ორი ადამიანის მოსაზრებაზე. თქვენ რომელს ემხრობით?
