ქვათამეტყველება “ვეფხისტყაოსანში”

“ვეფხისტყაოსნის” ენა კლასიკის მდიდარ არსენალს , ორიგინალურ და მწერლლობაში დამკვიდრებულ
ტროპულ სახეებს ეყრდნობა. ესენია ძირითადად : ჰიპერბოლიზაცია,ძვირფას ქვებზე და ყვავილებზე აგებული მშვენიერი მეტაფორები,ასსსტრონომიის აქტიურად გამოყენება და ნათლის ტროპიკა. ის ისეთივე სრუფლყოფილია როგორც, ის სამყარო , რომელსაც რუსთაველი გვიხატავს.
“ვეფხისტყაოსანში” აქტიურად ჩანს ფლორა და ფაუნა,განსაკუთრებით, ძვირფასი ქვები.პოეტი გარდა ასტროლოგიიისაა და ასტრონომიის ქვების უბადლო მცოდნეც არის. ქვებით ხატავს არა მხოლოდ პერსონაჯთა სახეებს არამედ მათ სულიერ განწყობას..ამკობს ტანსაცმელს,იარაღს, სამეფო რეგალიებსა და საჩუქრებს, მაგრამ ყველაზე აქტიურადდდ მას მეტაფორებისსათვის იყენებს..გთავაზობთ,აღნიშნული ქვების ჩამონათვალს…ესენია:
1.ლაჟვარდი;

2.ზურმუხტი;

3.მარგალიტი;

4.ქარვა;

5.ბროლი;

6.გიშერი;

7.იაგუნდი;
8.ამარტა;

9.ძოწი;

10.ლალი;

11.სადაფი;
12.ფარაზი.