ვან გოგის ტანჯული ცხოვრება. გაგრძელება. მეორე ნაწილი
ვან გოგი ტავისი ორუგინალური სტილის ერთგული იყო და მეგობრებთანაც საკმაოდ კარგი ურთიერთობა ჰქონდა. თუმცა ბევრს უკვირდა თუ რატომ იყო ისი ახლოს პოლ გოგენთან . პოლ გოგნი ტრაბახა ადამიანი იყო, რაც ვინსენტის მას საკმაოდ განასხვავებდა. ეს ტრაბახი ალბათ იმით იყო გამოწვეული, რომ სახელოვანი წინაპრები ჰყავდა და იცოდა, რომ ნიჭიერი იყო.ასევე სიამოვნებდა, როცა ველური წარმოშობის ბველურ ადამიანად მოიხსენიებდნენ მას
: მის ესპანელ პოლკოვნიკ პაპას (დედის მხრიდან), სიმამაცით განთქმულ დონ არიანო ტრისტან და მორკოზოს ცოლად ჰყავდა პერუს ლეგენდარული ვიცე-მეფის ულამაზესი ძმისწული, ხოლო მათი ქალიშვილი-გამოჩენილი სენ-სიმონისტი, დემოკრატიისა და ქალთა ემანსიპაციის მგზნებარე დამცველი ფლორა ტრისტანი, 16 წლისა დაქორწინებულა პარიზში ღვინით მოვაჭრე მდიდარ ბორდოელ შაზალეზე. ბევრ დროს არ გაუვლია, რომ ფლორამ შაზალესთან უშინაარსო მდიდრულ ცხოვრებას თავისი საინტერსო სამწერლო მოღვაწეობა ამჯობინა. ხოლო ხელი რომ არ შეშლოდა ამ მიზნის უკეთ განხორციელებაში, ოჯახი სამუდამოდ მიატოვა .ამგვარი საქციელი არც გოგონესთვის ყოფილა უცხო, კარიერისა და ხმატვრობის გამო მან ოჯახი მიატოვა.მნათი ურთიერთობის გახსნეებსისას ერთი ისტორიაც უნდა გავიხსენოთ :1888 წ. ოქტომბრიდან 1889 წ. დასაწყისამდე ვან გოგის მიწვევით გოგენი არლში იმყოფებოდა.აღანიშნავია, რომ ფერწერაში მათი ერთობლივი თანამშრომლობის ცდა მარცხით დამთავრდა.ასევე მარცხი განიცადა მათმა ურთიერთოიბამ რაც გოგის ძლიერი ემოციურობით იყო გამოწვეული –მწვავე ფსიქიკური შეტევისას ვან გოგი ქუჩაში მოულოდნელად თავს დაესხა გოგენს და თუ არა თვით გოგენისავე თავის დაღწევის საოცარი უნარი, სულ ადვილად შეიძლებოდა, გოგენი მისი ბასრი სამართებლის მსხვერპლი გამხდარიყო.
ეს ყველაფერი ვინსენტის დიდ ემოცირუობაზე მიუთეთებდა. რაც შეეხება ვინსენტისა და მისი ძმის ურთიოერთობას : მხატვრის რთული ხასიათის გამო ძმებს შორის დიდ უთანხმოება გაჩნდა.მხაყტვარს ჯანდმრთელობა სერიოზულად შეერყა,ძმას არ დაუჯერა და ბედისა და საკუტარი ტავის ძიებაში სამხრეთის გზას დაადგა.ასე ამოყო მან ტავი საფრანგეტის ულამაზეს ქალაქ არლში.სახელოსნოსთვის საგანგებოდ “ყვითელი სახლი” იქირავა და მუშაობას ახალი ენმერგიით შეუდგა.უნდოდ შეექმნა ფერმწერტა გაერთიანება., რაც ოდითგანვე მისი ოცნება იყო.ამ გაერთიანების ხელმძღვანელობა კი უნდოდა გოგენისთვის დაეკისრებინა, ის ხომ მისი მმეგობარი იყო.გოგენიც ცავიდა, დაბინავდა ყვიტელ სახლში, კომფორტულად მოეწყო, ტავიდან კარგად უგებდნენ ერთმანეთს, ეტრთად მუშაობდნენ, მომავლის გეგმებს ერთად სახავდნენ, მაგრამ რახან ზამთარი ახლოვდებოდა სახელოსნოში ერთად უწევდაათ ხოლმე დარჩენა და ურთიერთობაც ნელ-ნელა იძაბებოდა . ვან გოგის სულიერი აშლილობაც მატულობდა და პიკს უახლოვდებოდა:ერთ სარამოს მან გოგენს თავში ჭიქა ესროლა, მერე კი ბოდიში მოუხადა.ამ მომენტში კიდევ აცნობიერებდა რომ არასწორ საქციელს ჩადიოდა.გოგონემა კი გადაწყვიტა, რომ პარიზში დაბრუნებულიყო, მისთვის ასეთი საქციელი საკმაოდ უცხო იყო და სწორედ ამ დროს მოხდა ზემოაღნისნული ინციდენტი -გოგოენი მს ზურგიდან სამართებლით თავს დაესხა. გოგოენმა თავის დაცვა მოახერხა და მეგობართან არარასდროს დაბრუნებულა.ვან გოგისტვის კი ძმის შემდეგ ერთგული მეგობრის დაკარგვა საკმაოდ მძმე აღმოჩნდა.სწორედ იმ სარამოს, 1888 წლის 23 წელ;ს, გოგენზე გაბრაზებულმა ვინსენტმა მარცხენა ყურის ბიბილო მოიჭრა და საჩუქრად ადგილობრივ მეძავ ქალბატონს მიართვა , შინ დაბრუნებული კი ღონემიხდილი სხლტან კიბეებზევე დაეცა.მხატვარი ადგილობრივებმა საავადმყოფოიში დააწვინეს.მისი ძმა , ტეო დარწმუნებული იყო, რომ ნატანჯი ვან გოგი მალევე მოკვდებოდა ,მაგრამ გამოწერილმა წამლებმა გოგის მდგომარეობა თიტქმოს სტაბილური გახადა.იანვცრის დასწყიში მან მზეუზმირები დახატა და ერთ დრესაც უცებ საღებავების შეჭმა სცადა.1890 წელს მხატვარი, მაისი თვეს სენ რემიდან პარიზის მახლობლად, ოვერში დაასახლეს,სადაც ცნობილი ექიმის, გაშეს მეთვლყურეობის ქვეშ იმყოფებოდა. იმავე წლის 27 ივლისს, სარამო ჟამს, ვან გოგი მოლბერტით და სარებავებით შინიდან გავიდა, ყანაში მივიდა , უცებ რევოლვერი ამოიღო და გულმკერდში დაიხალა.შემდეგ სწოლამდე მოახერხა რაცა სასწაულებრივად მისვლა და იქვე დაწვა.პანიოსნის პატრობნმაც იქ იპოვა. 1890 წლის 29 ივლისს, 2 დღის ნატანჯი ვან გოგი გარდაიცვალა .ოტახი, სადაც იგი იყო დასვენებული მზესუმზირებითა და ყვიტელი გეორგინებით მორთეს.რატომ ყვითელი? ალბათ იმიტომ, რომ ვან გოგს არაერტხელ აღუნიშნავს რომ ყვიტელი მისთვის სინათლის სიმბოლო იყო.სინათლისა, რომელსაც მას სურდა რომ ადამიანთა გულები გავსილი ყოფილიყო, რაც ბევრის აზრით მაოხერხა კიდეც
