ისტორიაში ყველაზე დიდ და ცნობილ მირაჟად მთელი კონტინენტის მირაჟი ითვლება. 1906 წელს ამერიკელი მოგზაური რობერტ პერი შორეულ ჩრდილოეთ კანადაში ფეხით მოგზაურობდა, როდესაც ზღვისკენ გაიხედა და მოშორებით დაინახა 120 მილის სიგრძის ხმელეთი და დაასკვნა, რომ ეს კონტინენტი უნდა ყოფილიყო, რადგან ის ჰორიზონტის ამხელა მანძილზე იყო გადაჭიმული. ცნობა პოლუსის აღმოჩენის შესახებ უფრო გაუგებარი ხდება იმ კუთხით, რადგან პერიმ (ამ პერის არანაირი კონტაქტი არ აქვს ჯონ როსის შემდეგ წოდებით მეორე ადამიანში) დაასახელა ადგილი, სადაც მან კროკერის მიწა ნახა.
პერიმ აღმოჩენის შესახებ განაცხადა ამერიკაში დაბრუნების მერე. შვიდი წლის შემდეგ მისი ერთ0ერთი ყოფილი ლეტენანტი დონალდ მაკმილანი გამეგზავრა ამ ახალი კონტინენტის აღმოსაცენად. მაკმილანი კანადის არქტიკაში დაბანაკდა და როგორც კი პოლარული ზღვა გაიყინა, მასში შეიჭრა. პერიმ და მისმა თანამგზავრება ფეხით და ძაღლ;ის მარხილებით 600 მილის გავლის შემდეგ შენიშნეს ვრცელი ტერიტორია, რომელიც იდეალურად ემთხვეოდ პერის აღწერრილობას. მაგრამ რაც უფრო მეტად მიდიოდნენ მისკენ, ხმელეთი თითქოს იცვლებოდა და როცა მზე ჩავიდა, ღამის ცაზე ის სრულიად გაუჩინარდა.
კაცები მაინც მიდიოდნენ წინ. გასცდნენ იმ მონაკვეთსაც , სადაც წესით უკვე უნდა მიეღწიათ იდუმალ კონტინენტამდე, მაგრამ ვერასოდეს მიადგნენ ხმელეთს. მას შემდეგ, როგორც ახლა ვიცით, არანაირი ვრცელი კონტინენტი არ ყოფილა ასეული მილის იქითაც კი. ეს არქტიკული მირაჟი კი არ იყო, არამედ გადიდებისა და დამახინჯების ილუზია, რაც მირაჟს გაცილებით აღემატება. მოგზაურები სინამდვილეში ხედავდნენ მოყინული ზღვის დანაოაჭებულ ზედაპირს რომელიც პროპორციით რადიკალურად სხვაგვარი ჩანდა ცვალებადი პოლარული ნათების ფონზე.
