სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა ძალიან საინტერესესო, კოლორიტული ქვეყანაა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია უსაზღვრო მრვალფეროვნება ყველაფერში. ქვეყანაში 11 ენა ითვლება სახელიფოდ ენად. ერთ დროს ის აყვავებული, ძლიერი ქვეყანა იყო. ქვეყანა , რომელმაც შექმნა ატუმური იარაღი და თავადვე თქვა უარი მასზე. ქვეყანა სადაც გაკეთდა მსოფლიოში პირველი გულის ტრანსპლანტაციის ოპერაცია. ალბათ ერთადერთი ქვეყანა აფრიკაში სადაც არ მომხდარა სახელმწიფო გადატრიალება.
1994 წლამდე ის ერთადერთი ქვეყანა იყო მსოფლიოში, სადაც დაკანონებული იყო აპარტეიდი, ანუ მოსახეობის დაყოფა კანის ფერის მიედვით. თეთრები მოსახლეობის უმცირესობას წარმოადგენდნენ, მიუხედვად ამისა არსებობდა ისეთი კანონები, რომლის მიხედვითაც შავკნიანებს არ ჰქონდათ საღამოს სახლიდნ გამოსვლის, თეთრკანიანთა უბანში გავლის, ტრანსპორტით მგზავრობის უფლება, არაფერი რომ არ ვთქვთ არჩევნებში მონაწილეობის მიღებაზე. 1989 წლის სექტემბერში პრეზიდენტად არჩეული იქნა ფედერიკ დე კლერკი , როელმაც დაიწყო აქტიური ქმედება აპარტეიდის სისტემის ლიკვიდაციისათვის. დიდი როლი ითამაშა საერთაშორისო საზოგადოების ზეწოლამ და სხვადასხვა სანქციებმა. თეთრმა მოსახლეობამ უარი თქვა თავის გაბატონებულ მდგომარეობაზე. შეცვალეს კანონები, ციხიდან გამოუშვეს ნელსონ მანდელა, 1994 წელს გაიმართა საყოველთაო არჩევნები, რომელშიც გაიმარჯვა აფრიკის ნაციონალურმა კონგრესმა. ხელისუფლებაში პირველად მოვიდნენ შავკანიანი მმართველები. ასე დამთავრდა აპარტეიდის ეპოქა და დაიწყო არანაკლებ მძიმე და უსამართლო ერა ქვეყნის ისტორიაში, რაზედაც მინდა დავწერო დღევანდელ პოსტში. რა თქმა უნდა აპარტეიდას არანაერი გამართლება არ აქვს. მაგრამ ის რაც ხდება ქვეყანაში დღეს, არანაკლებ შემაშფოფებელია.
ადრე თეთრები ცხოვრობდენენ ცალკე თავისთვის, საკუთარ ფეშენებელურ უბნებში -შავები კი ცალკე თავიანთ უბნებში. თეთრ მოსხლეობაში თითქმის ყველას ჰქონდა ლამაზი დიდი სახლი და ყველას ჰყავდა მოსამსახურე. იყვნენ მდიდარი ზანგებიც, თუმცა ისინი არ ცხოვრობდნენ თეთრებთან ერთად. დანაშაულის მაჩვენებელი პრაქტიკულად არ იყო. პოლიციელები იყვნენ თეთრები. საზღვრები იყო ჩაკეტილი . დღეს ყველაფერი აირია, ყველა ცხოვრობს იქ სადაც უნდა. საზღვრები კი ფაქტიურად არ კონტროლდება.
თანაფარდობა თეთრი და შავკანიანი მოსახლეობისა იცვლება მეორის სასარგებლოდ, საზღვრები გახსნილია, მეზობელი უღარიბესი ქვეყნებიდან უკეთესი ცხოვრების მაძებარი უამრავი ფერადკანიანი შემოდის. თეთრკანიანები კი ტოვებენ ქვეყანას, აქ ცხოვრება მათთვის სულ უფრო რთული და საშიში ხდება. რასისტულ ნიადაგზე მოკლული – 5 000 თეთრკანიანი. 150 000 გაუპატიურება, 17 წლის მანძილზე, ეს არის ქვეყნის სამწუხარო დღევანდელი რეალობა.
აქ თეთრკანინი მოსახლეობის სახლებს უზარმაზარი გალავანი ააქვთ, ყველა ფანჯრებს გისოსები, ბავშვებს სკოლაში მარტო ვერ უშვებენ. ქურდობა იმ დონეზეა, რომ სუპერმარკეტებში ქურდებს არ იჭერენ, მათი რაოდენობა იმდენია, რომ ეს უბრალოდ შეუძლებელია. დაცვა (თუ შეამჩნია) მათ ნაქურდალს ართმევს და გარეთ აგდებს.
შავებს არ უყვართ თეთრები, რადგან ისინი ავიწროებდნენ მათ ათწლულების მანძილზე და პირიქით თეთრებს შავები, ამბობენ , რომ შავკანიანები ხშირად ქურდობენ, არინ ზარმაცები. ყველა თეთრკანიანი რასისტია და თვლიან, რომ შავები ეს მეორეხარისოვანი ხალხია. თეთრების მხრიდან უკმაყოფილებას იწვევს ისიც, რომ ერთიდაიგივე სამსახურში, შავკანიანი იღებს უფრო მეტ ხელფასს, ვიდრე თეთრკანიანი. სამსახურის პოვნა თეთრებისათვის სულ უფრო და უფრო რთული ხდება, განსაკუთრებით მამკაცებისათვის. კომპნიებისათვის სავალდებულოა, რომ ჰყავდეთ გარკვეული პროცენტი შვკანიანების. სიტყვით აქ ყველა თანასწორია- თუმცა თეთრები მაინც ითვლებიან ელიტად.
ვერ ნახავთ შერეულ წყვილს და თუ სადმე შეგხვდათ, 100% სიზუსტით შეიძლება ითქვას, რომ ისინი ჩამოსული ტურისტები არიან.
შავკანიანების მოსვლა ხელისუფლებში ქვეყნისთვის კარგი საქმე იყო, პოლიტიკური და დემოკრატიული თვალსაზრისით, ხოლო რაც შეეხება ეკონომიკას – ყველაფერი თანდათან ინგრევა, რადგან ხელისუფლებაში მყოფი შავები ნამდვილად ვერ დაიკვეხნიან დიდი განათლებით.(აქ ხელისუფალი შეიძლება მზარეული ნახოთ და ა. შ.. ზოგიერთ მინისტრს 4 კლასის განათლება აქვს) არის კორუფციის საშინლად მაღალი მაჩვენებელი, ქრთამს იღებს ყველა და ყველგან.
ფეხით აქ არავინ დადის, არც საზოგადოებრივი ტრანსპორტით. ეს უბრალოდ საშიშია. დადიან მანქანებით, ან ტაქსებით. დამნაშავეობამ აქ არანორმალური ფორმა მიიღო, მანქანის მძღოებს აგდებენ პირადაპირ მანქანიდან და შეიძლება მოკლან მოლოდ იმისთვის, რომ დააგვიანა გადმოსვლა. იყო შემთხვევა, როცა მოკლეს 5 თვის ორსული ქალი, რადგან მან ვერ შეძლო სწრაფად გადმოსულიყო მანქანიდან. სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა არის პირველი მსოფლიოში დამნაშავეობის მხრივ. ყოველ 56 წამში აქ ხდება გაუპატიურება და დღეში 50 მკვლელობა. ყველაზე საშინელი ეს გაუპატიურებაა, რადგან შავკანიანებს სჯერათ , რომ ამ გზით ანუ თეთრკანიანთან სექსუალური კავშირით,ისინი განიკურნებიან შიდსისგან, (ინფიცირების დონე შავებში აქ ძალიან მაღალია და სერიოზული პრობლემაა ქვეყანაში)
ასეთია სამწუხარო რეალობა, ერთ დროს ზღაპრულ, ძალიან ლამაზ ქვეყანაში და შესაძლოა მალე “შავ ” კონტინენტზე ერთადერთი ევროპული სახელმწიფო იგივე ბანანის რესპუბლიკა გახდეს , როგორც ბევრი დანარჩენი.
და ბოლოს მინდა დავსვა კითხვა არის თუ არა აპარტეიდის პრობლემა გადაწყვეტილი?
